| |
| | Η μάγισσα |  | | |
Γνώρισα μια μάγισσα (πάνε δυο-τρία χρόνια)
που κάθε άντρα έκανε… να την ονειρευτεί.
Συχνά τους άντρες έπαιζε, σα να ‘ταν όλοι πιόνια
και εκείνη η βασίλισσα που τους καραδοκεί.
Πέρναγε και τους μάγευε, μέσα απ τ’ άρωμα της
πλησίαζε τους άγγιζε, γινόταν ηδονή
τους τύλιγε σα θύματα, μέσα στην αγκαλιά της
και σας το λέω αυτό εγώ, που ήμουνα εκεί.
Τη μέρα που τη γνώρισα, με έχρισε ιππότη
και την αγάπη πρόσταξε, να ψάξω για να βρω
έτσι κι εγώ τη πάτησα, μ’ έκανε στρατιώτη
και σε μια μάχη με ‘βαλε μ’ αόρατο εχθρό.
Εκείνη δε χρειάστηκε ποτέ να πολεμήσει
άλλους ιππότες έχρηζε, ήταν αερικό,
μα δεν με ήξερε καλά, είχ’ άλλο πεπρωμένο
και μια βραδιά, τα μάγια της, λύγισαν στο γραπτό.
Εγώ όμως συνέχισα, να δίνω ίδια μάχη
και την αγάπη για να βρω, έψαχνα στα τυφλά
αυτή το είδε και ευθύς, εκεί αφοσιώθη
σε μια πορεία δύσβατη, κόντρα στη μοναξιά.
Αθάνατη (για τους θνητούς) καθ’ όλα λατρεμένη
βασίλισσας αντάξια… (κι ας ήταν κουρελού)
δεν έμαθε τον δίπλα της, να τον καταλαβαίνει
κι εκείνη έκανε όνειρα, χωρίς να βάζει νου.
Εγώ μαζί ταξίδευα… τα άστρα εξηγούσα
τις νότες που μ’ απόσταση, φτιάχνουνε μουσική
της έδειχνα το άπειρο που τόσο αγαπούσα
κι εκείνη απλά σταμάταγε, να περπατά στη Γη.
Οι μέρες πια περνάγανε μες στην αργοπορία
αφού τα βράδια έδειχνα, κάθε αστερισμό
μ' όσα κι αν είν’ τα χρόνια σου, τελειώνει η εμπειρία
έτσι και ‘γω κάποια βραδιά, δεν βρήκα αλλά να πω.
Σιωπή και πτώση απότομη, άρχισαν φασαρίες
που είναι το μελωδικό• το άσμα νεαρέ;
-Βλέπετε εγώ την μάγευα, μ’ αυτές τις ιστορίες
και με τον τρόπο που ‘δειχνα, πως είσαι ουρανέ.
Μα ‘γω αλήθειες έλεγα... Kαμία φαντασία
μόνο σκέψεις ξεκάθαρες, που ‘χα να μοιραστώ,
δεν είχα άλλες για να πω, που να χουνε ουσία
και είπα πως σιγά- σιγά εγώ αποχωρώ.
Μαγεία δε με δέσμευε, εγώ την είχα σπάσει
κι αφού τη γνώση έδωσα, έφυγα να σωθώ,
γιατί αυτή με ήθελε, εκεί να με γεράσει,
για διηγούμαι όμορφα, ότι κατανοώ.
-Χωρίς να σκέφτεται αυτά... που ‘γω της εξηγώ.-
-Σα να μιλάω μόνος μου, και πάλι… στο κενό-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
smaragdenia
27-03-2020 @ 12:39 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΑΜΑΤΗ, ::up.:: ::hug.:: ::up.:: | | Μπόσινας Νίκος
27-03-2020 @ 14:24 | Έξοχο και πολύ καλογραμμένο! | | Αγιοβλασιτης
27-03-2020 @ 16:48 | ...διαφορετικά όμορφο...
::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | aridaios
27-03-2020 @ 18:38 | τις νότες που μ’ απόσταση, φτιάχνουνε μουσική
της έδειχνα το άπειρο που τόσο αγαπούσα
κι εκείνη απλά σταμάταγε, να περπατά στη Γη. ::up.:: | | Μαυρομουστάκης
27-03-2020 @ 19:00 | Με αναπτυγμένη τη φαντασία σου μας χάρισες ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό αφηγηματικό ποίημα. | | Μάϊκ Χίτζ
27-03-2020 @ 21:13 | Ωραιότατο !!!
Μπράβο Σταμάτη !!!
::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | zari.kardias
27-03-2020 @ 22:08 | Τη μέρα που τη γνώρισα, με έχρισε ιππότη
και την αγάπη πρόσταξε, να ψάξω για να βρω...
Όμορφο σαν παραμύθι!!! ::yes.:: ::up.::
Μαγεία δε με δέσμευε, εγώ την είχα σπάσει
κι αφού τη γνώση έδωσα, έφυγα να σωθώ...
...αλλά δεν θα σωθείς γιατί μάγισσα είναι η αστείρευτη έμπνευσή σου!!!
& η ποίηση θα ζει αθάνατη μέσα σου ...βασίλισσας αντάξια!!!
::hug.:: | | Celestia
28-03-2020 @ 04:53 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | -Ειρήνη-
28-03-2020 @ 10:25 | Θα συμφωνήσω με το zari.kardias, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που είδε το ποίημά σου, ταιριάζει σ' αυτά που γράφεις. Προσωπικά δεν το είδα έτσι αρχικά, μου φάνηκε σαν μια ωραία ιστορία, το μυαλό μου πήγε στις "χίλιες και μία νύχτες" για κάποιο λόγο... αλλά το zari.kardias έχει δίκο, κατά τη γνώμη μου, κι αν μπορώ να πάω τη σκέψη του λίγο παραπέρα θα έλεγα ότι είναι μάλλον σύζευξη ποίησης-λογικής (φιλοσοφίας;) που τελικά έρχονται σε σύγκρουση, αλλά και πάλι επιφανειακή είναι, αφού τις σκέψεις σε έμμετρη μορφή τις καταθέτεις... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
