| |
Με λαχτάρα προσμένω,τα νέα τα ευχάριστα να φέρουν
οι ταχυδρόμοι της ελπίδας.
Στον πνιγμένο από το κάρβουνο θερμαστή,
που αδιάκοπα φτυαρίζει την μηχανή για να δουλεύει.
Στα κλαδιά της βαρύθυμης αμυγδαλιάς,
με τα βαθυκόκκινα άνθη ,σταγόνες αίμα
να στάζουν στη γής που παλεύει να χλωριάσει.
Σε εσένα,σε εμένα,στον καθένα που γυρεύει
από τα γκρίζα σπουργίτια,
την κατάληψη να λήξουν.
Στις διχαλωτές ουρές τις φωλιές, ν’αφήσουν.
Κι από τον μαύρο ουρανό,
τα πισσασμένα σύννεφα να διαλύσει.
Καθαρά το δρόμο να δείξει,
στα μεγάλα λευκά πουλιά,
με πόδια σαν καλάμια αλύγιστα στο δυνατό βοριά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
