| |
αγαπας το καθετι γυμνο κι εγω αγαπω εσενα
διχως να στο προσταζει κανεις
κανενας νομος και καμια μοδα
και δεν το εγκαταλειπεις με καμια επιβολη
καμια βρωμα καμια αντιθετη ταση κανενα θανατο
δεν ακουν σε τονους απαγορευτικους οι νεαρες ηλικιες
γι αυτο δεν αλλαζουν τονους;
οι ατιθασευτες οχι οι αντιδραστικες,
αδαμαστες στον χρονο, που ζουν.
και τωρα να πεθαιναν θα φευγαν πληρεις αισθησεων.
παρα τα εμποδια- τις παραλειψεις, μας.
μονιμως συντρεχουν πολεμοι, και τωρα που μιλαμε
απλως θεσαμε, για λιγο πρωταγωνιστη εναν βιολογικο.
και βρισκω θα 'λεγα τουλαχιστο ρομαντικο/ ζωντανο
ενα αραγμενο 4πορτο στην βροχη με τα τζαμια φουλ αχνισμενα.
και θα το αποθεωναν τα φιλαρακια
αν χαιρονταν να βραχουν και λιγο.
τοσο οσο να τρεχει, η χαρα απο το βρακι τους. εξω αν δεις,
ακους και συναντας μονο απο καμια γατα - κανεναν σκυλο
μονο ο βαγγελης στεκει διπλα της ως ποτε κι αυτος; -
τι πιο πιθανο εδω απο το να λεγατε το εξης
καλα δεν νοιαζεσαι για τον εαυτο σου για τοσους
που θα παρεις μαζι σου θα νοιαστεις;
το πιο απιθανο, θα ηταν να ακουγατε ομως το εξης
- ακομη και αν φροντιζει κανεις να πληρει τις αναλογες καθε φορα στασεις
πολυ φοβουμαι οτι με εναν μεσα σε τοσους θα επιβαλλονται οι αποστασεις
ποτε δια ροπαλου και ποτε δια της διπλωματικης οδου
αναλογως με τα συμφεροντα, παντα στο προσκηνιο -
αδιαλειπτως ανυπολογιστα ιχνη ζωης σβηνουν και καιγονται τωρα νοιαστηκατε,
που κινδυνευει απαντων ανθρωπων η γουνα; οχι δα μα και ποσο ταχιστα
παλι θα ξεχασουμε αν μονο τον εαυτουλη θυμομαστε.
τι θα γραφαμε πανω σε αυτο διχως να σβηστει τιποτα;
ενας-ενας οι αντιφωνουντες κι οποιος μεινει. διχως να προδοθουν
απο τα ιδια τους τα λογια ή την σιωπη, θα'ταν το επιθυμητο
οι υπολοιποι να βγουν για καθαρο αερα
ενα μικρο δειγμα ειλικρινους στασης
απεναντι στα αισθηματα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
