| |
Βολεύτηκα στο τίποτα για να έχω απόθεμα και γι' αύριο.Να εφοδιαστώ "πολεμοφοδια"για την ανίκητη μάχη της θλίψης. ...
Ξανοιχτηκα χωρίς πυξίδα στο εμβαδόν του δωματίου
και χάθηκα......
δεν είχα συνηθίσει τόσα χρόνια την απόσταση του απέναντι τοίχου, να ειναι εν συνεχεία "καρφωμένη" επάνω μου......
και η πλάκα ειναι πως ζω και κατοικώ κάτω από την ίδια σκέπη, τους ίδιους τοίχους, την ίδια διαρρύθμιση τα τελευταία 21 χρόνια περίπου, χωρίς καν να έχω προσέξει ψιλό λεπτομέρειες......
Πόσα ψιλολογια ανακάλυψα τελικά μέσα σε τρείς εβδομάδες εσωκλειστη στου εαυτού μου την απομόνωση.....
Πόσο μεγάλη σημασία τελικά, έχουν εκείνα τα μικροπράγματα που τα περνάμε στο ντούκου γιατί μοιάζουν ασήμαντα....
Πόσο χρόνο έχουμε σπαταλήσει άσκοπα σε μια πορεία ζωής, πόσες αποστάσεις κρατήσαμε από τον ίδιο μας τον εαυτό
και τον αποκλείσαμε ητε από εγωισμό, ητε από πείσμα, ητε από απλά. ...σιγά ρε αδερφέ, υπάρχει κι το αύριο....
Έλα που κείνο το αύριο έρχεται και φεύγει και μας προσπερνά και δεν ξέρουμε αν θα ξημερώσει άλλο αύριο ;;
ας γινόταν να ξημέρωνε ένα αύριο με κάτασπρο φόντο και με έναν τοίχο ολοκάθαρο, κάτασπρο περασμένο μ' ασβέστη και ταβανοβουρτσα για τις γιορτασιμες μέρες της Λαμπρής...
Γεμάτη η αυλή γλάστρες και λουλούδια και μια γέρικη Πασχαλία στην άλλη πάντα να σε μεθά με το άρωμα της....
και κείνα τα γέρικα ροζιασμένα χέρια να ζυμώνουν και να πλάθουν τις πασχαλινές κουλούρες με χίλια δύο κεντίδια....
Καμιά σχέση τούτος ο τοίχος με τον απέναντι μου που αρχίζει να στενεύει το περιθώριο της νοημοσύνης μου λόγω εγκλεισμού....
Υποθέτω πως θα δούμε αυτή την άσπρη μέρα να μας προυπανταντει σε λίγο χρονικό διάστημα....
••••@••••
05-04-2020
© ΕΛΕΝΑ Λ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
