| |
Πέρα μακριά αχνοπροβάλλει η Μοίρα
πότε σαν ροδοκίτρινη ανάλαφρη αυγή
κι άλλοτε μαύρη κι άπληστη απόκοσμη σιγή
πέπλο βαρύ εξόρισης και λέξη στείρα.
Το ένα της χέρι ασάλευτο στη δύση
τα ξεχασμένα όνειρα φωτίζει τών σκιών
που τά 'θαψαν με τις τιμές ενδόξων κηδειών
κι αντάλλαξαν την λάμψη τους πριν σβήσει.
Και τ’ άλλο, της ανατολής κοιτά τους δείχτες
τα ξορκισμένα θραύσματα που φέγγουν των ψυχών,
ατίμητα θροϊσματα ανέξοδων ευχών
που κράτησαν μια σπίθα τους τις νύχτες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
