| |
Πολύ αξία δώσαμε, στον κορονοϊό μας,
Όση ποτέ δεν δώσαμε, ούτε στον εαυτό μας,
Τι κι αν κακά μας γέμισε, θανάτους ένα σορό,
Πολύ τον εδοξάσαμε, ακόμα κι απ’ τον Θεό.
Πόνο βαρύ μας έφερες, τίποτε παραπάνω,
Τον κόσμο όλο έκανες, με μιας τα πάνω κάτω,
Από την γη μας πέρασες, σαν σίφουνας αέρας,
Κανείς δεν είδε κι’ άκουσε, τίποτε για το τέρας.
Τον κόσμο όλο τρόμαξες, μόνο με τα’ άκουσμά σου
Και φοβισμένος κλείστηκες, μέσα στο σπιτικά σου,
Σ’ όλες τις χώρες γύριζες, μόνος σου με στο δρόμο, τον φόβο και τον πανικό σκόρπισες, άτιμε, εις τον κόσμο.
Χρόνο πολύ μας έδωσες, όλους μας να σκεφτούμε,
Πόσο ωραία είναι η ζωή, ξανά να θυμηθούμε,
Σαν τα σαλιγκάρια δειλά, δειλά, έξω να ξαναβγούμε,
Άνθρωπε ζήσε την ζωή, πάλι να ξαναπούμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
