| |
Της ξενιτιάς το μακρινό
το βήμα το αλαργινό
δάκρυ το ντύνει την αυγή
άδικη που 'ναι η ζωή.
Μάνες θα αποχωριστούν
ότι αξίζει για να ζουν'
θαλασσοπούλια πελαργοί
πετούν δίχως επιστροφή.
Αστέρια γίνονται ευχές
που αναβλύζουν οι ψυχές
κείνων που πάνε μακριά
κείνων που κλαίνε σιωπηλά.
Καημοί και στεναγμοί
ημέρες με πυκνή βροχή
τυλίγουν βλέμματα θολά
χάθηκε λένε μια γενιά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
