| |
| | Εβραϊκό νεκροταφείο |  | | | Καλημέρα στους φίλους μου! | | |
Ένας νεαρός ποιητής, που δεν τελείωσε ούτε το λύκειο, στα δεκαοκτώ του χρόνια γράφει το «Εβραϊκό νεκροταφείο». Μούδιασαν τα κοράκια του καθεστώτος, μούδιασαν και οι άνθρωποι που αγαπούσαν την ποίηση. Ευτυχώς πέρασε η εποχή της Μεγάλης Τρομοκρατίας. Η «Προσκυνητές» και το «Μοναχικότητα» που ακολούθησαν μέσα σ’ ένα χρόνο απέδειξαν πως γεννήθηκε μεγάλος Ποιητής.
Το σοβιετικό καθεστώς έδειξε τις προθέσεις του το 1965, όταν προσπάθησε να κλείσει το στόμα του Ποιητή προετοιμάζοντας και διεξάγοντας δίκη κατά του Μπρόντσκι, κατηγορώντας τον για παρασιτισμό.
Η Άννα Αχμάτοβα τότε με πικρία ειρωνεύτηκε: «Τι σκαρώνουν, για τον κοκκινομάλλη μας! Είναι σαν σκόπιμα να προσέλαβε κάποιον». Η δίκη προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή και συνέδεσε την αμφιλεγόμενη μοίρα του με την εξορία στην Σιβηρία και το Βραβείο Νόμπελ και καριέρα ενός καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ μετά από το 1972 όταν διώχθηκε από την πατρίδα του.
Εβραϊκό νεκροταφείο
Εβραϊκό νεκροταφείο κοντά στο Λένινγκραντ.
Λοξός φράχτης από το σαπρό κοντραπλακέ.
Πίσω από τον φράχτη κείτονται πλάι
νομικοί, έμποροι, μουσικοί, επαναστάτες.
Για τον εαυτό τους τραγουδούσαν.
Για τον εαυτό τους μάζευαν.
Για τον εαυτό τους πέθαιναν.
Αλλά πρώτα πλήρωναν τους φόρους,
σεβόταν τον υπαστυνόμο,
και σ’ αυτόν τον κόσμο, απελπιστικά υλικό,
ερμήνευαν το Ταλμούδ το διδασκαλικό.
Παραμένοντας ιδεαλιστές. Ίσως έβλεπαν περισσότερο.
Ή ενδεχόμενο να πιστεύανε τυφλά.
Μάθαιναν τα παιδιά τους να έχουν υπομονή
και να αποκτήσουν επιμονή.
Και δεν έσπερναν σιτάρι.
Ποτέ δεν έκαναν ψωμί.
Απλά οι ίδιοι ξάπλωναν
στην κρύα γη σαν κόκκοι.
Και για πάντα αποκοιμήθηκαν.
Και μετά τους σκέπαζαν με χώμα,
άναβαν κεριά
και την ημέρα του μνημόσυνου
οι πεινασμένοι γέροντες με υψηλές φωνές,
λαχανιάζοντας από την πείνα, κραύγαζαν για την Ανάπαυση.
Και την έβρισκαν,
σε μορφή διάσπασης της ύλης. Τίποτα κακό δεν θυμούνταν.
Τίποτα καλό δεν ξεχνούσαν.
Πίσω από το λοξό φράχτη από το κοντραπλακέ το σαπρό,
σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από το μετρό.
Ιώσηφ Μπρόντσκι
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
1958 (23.04.20)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μετάφραση: η αυτοπροσωπογραφία του μεταφραστή. | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
28-04-2020 @ 10:22 | Πανέμορφο!! καλημέρα Γιούρκα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | malkon64
28-04-2020 @ 10:34 | Θαυμάσιο ................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
28-04-2020 @ 11:42 | ....μπράβο Γιώργο ...
γιατί έχουμε πολύ αδύνατη μνήμη ...
Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου .. | | **Ηώς**
28-04-2020 @ 13:28 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ένα ΜΠΡΑΒΟ κι από μένα κι ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! | | **Ηώς**
28-04-2020 @ 13:50 | https://aggouridaki.blogspot.com/2020/04/blog-post_249.html | | kotsani
28-04-2020 @ 20:36 | Ομολογώ πως μέχρι το 1991 για τον Μπρόντσκι ήξερα μόνο αυτό που ήταν αποστάτης. Μετά από δέκα χρόνια εδώ στην Ελλάδα αγόρασα μια συλλογή που εκδόθηκε στη Ρωσία, ο συντάκτης (έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε), έκανε μια αρνητική επιλογή. Ακόμα και τώρα, τον ποιητή που πέθανε στις ΉΠΑ, αγαπούνε και εκτιμούνε στη Ρωσία μόνο οι λάτρες της ποίησης, για άλλους είναι ένα ξένο σόμα. Μόνο με το ιντερνέτ διαβάσαμε τα καλύτερά του ποιήματα.
Η μετάφρασή μου και τα δικά σας λόγια φίλοι μου, για τον Μπρόντσκι είναι αρμόζουσα τιμή. Σας αγαπώ και εκτιμώ, αφού συγκινηθήκατε διαβάζοντας το ποίημα, όπως εγώ μεταφράζοντάς το.
Αγαπητή Φωτεινή! Μεγάλο ευχαριστώ για την επιμελημένη καταχώρηση του ποιήματος στο blog σου!
| | nightwolf
28-04-2020 @ 21:15 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | aridaios
28-04-2020 @ 23:10 | ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
