| |
Απέραντο δέντρο
της λησμονιάς,
απέραντο δέντρο
της υποκρισίας,
ξέχασα
τα μαγικά σου φύλλα,
το θρόισμα,
τον ίσκιο,
τα λαμπερά τραγούδια
των πουλιών,
το ασήμι της σελήνης,
που κουρνιάζει
στα κλαδιά
και την σκέψη.
Αυτά τα χείλη
έχουν σφραγίσει·
κανένας ήχος
δεν θα σβήσει
την γαλήνη.
Ξεπροβάλλω
απ' την άκρη του νου,
ως η δίψα
και η λάμψη
των ονείρων.
Μόνος ήρθα,
μόνος φεύγω,
απαγορευμένος καρπός,
δραπέτης του χρόνου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
