| |
Κάποια στιγμή σου είχα πει ένα ποίημα πως θα γράψω
Και μ’ ένα χελιδόνι θα στο στείλω
μ' ένα κορδόνι στο λαιμό
κι ας ταξιδέψει και διασχίσει ουρανό...
Και εσύ γελούσες
και απορούσες πως θα ερχόταν,
λες κι ήτανε για σένα όνειρο
άπιαστο, απατηλό.
Και εγώ σου φώναζα
δεν θα χαθεί, θα έχει πυξίδα μαγική...
και λέγεται αγάπη τρυφερή.
Κάποια στιγμή σου είχα πει
πως θα ζωγράφιζα καράβια
σε πελάγη και γκρίζους ουρανούς
να ταξιδέψω κοντά σε σένα
διασχίζοντας θάλασσες με αφρούς
Και εσύ γελούσες λες κι άκουγες τρελά
όνειρα ψεύτικα, ανισόρροπα, απατηλά.
Κι η μέρα ήρθε!
Το χελιδόνι διέσχισε τον ουρανό
και εσύ στα χέρια σου κράτησες το ποίημα
που είχα γράψει για σένα με πόθο κρυφό.
Δεν θα χαθεί σου είχα πει,
θα έχει πυξίδα μαγική...
και λέγεται αγάπη τρυφερή.
Ένα καράβι ζωγραφιά τράβηξε άγκυρα πια εις την στεριά
Και φτάνει στον προορισμό του πια!
Και συ δε γέλαγες…
Ήρθε της συγκίνησης το δάκρυ,
το ποίημα μου πήρε μορφή μες το σκοτάδι
τα είχα καταφέρει μ' ένα καράβι,
μ' ένα φεγγάρι που φώτιζε τον ουρανό
διασχίζοντας ένα όνειρο μοναδικό!!!
© Π.Σ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
