| |
| | Μια στιγμή |  | | | Της βροχής | | |
Σε γυρεύω απόψε στις ψιχάλες της μπόρας
στις ψυχρές ανάσες που εκπνέει ο αέρας,
ακροβάτης στη θλίψη που τέλος δεν έχει
το φθαρμένο σκοινί θα κοπεί, δεν αντέχει.
Στο κενό μου βουτάω, στην έμμονη ιδέα
φλερτάρω το θάνατο να μου κάνει παρέα,
με μανία ψαλιδίζω τα μαύρα φτερά μου
σε ξορκίζει η σκέψη, σε ζητά η καρδιά μου.
Σβήνω- γράφω, τις λέξεις χαρίζω σε σένα
ματωμένες γυρνούν πάντα στα περασμένα
στα νεκρά μου αστέρια για τον πόνο μιλάω
νανουρίζω το ψέμα, σε μισώ, σ' αγαπάω.
Ένα φάντασμα είμαι στη σβησμένη σελήνη
ένας στίχος αλήτης που παιδεύει τη μνήμη,
μια ξεκούρδιστη νότα, νυκτωδία τ' απείρου
σκισμένη σελίδα στο βιβλίο του ονείρου.
Μια στιγμή ας σε είχα στη δική μου αγκάλη
για λίγο να σ' άγγιζα και ας έφευγες πάλι,
μια φορά να μπορούσες, πως πονάω να δεις
μα.. τι λέω.. αφού ξέρω.. ποτέ.. δε θα 'ρθεις.
Πόλυ ⚘
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ღ꧁ღ╭⊱ꕥ✍ꕥ⊱╮ღ꧂ღ | | | |
|
Ουτοπία
10-06-2020 @ 20:05 | https://youtu.be/aK_or70ON4A | | Ιππαρχος
10-06-2020 @ 21:11 | Χαίρομαι που διαβάζω πάλι κάτι δικό σου. Θλιμμένο και όμορφο, πάντα θλιμμένο και όμορφο... | | Αγιοβλασιτης
10-06-2020 @ 21:40 | Πάρα πολύ ωραίο...
Χαίρομαι που σε διαβάζω..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | η γκουβερνάντα
10-06-2020 @ 22:25 | ::theos.:: ::theos.:: | | aridaios
11-06-2020 @ 02:30 |
Μια στιγμή ας σε είχα στη δική μου αγκάλη
για λίγο να σ' άγγιζα και ας έφευγες πάλι, ::love.:: ::love.:: | | -Ειρήνη-
11-06-2020 @ 15:03 | Τόση απόγνωση για μια χαμένη αγάπη! Και τόση ομορφιά μέσα στην απελπισία! "νανουρίζω το ψέμα": ηθελημένη αποποίηση της αλήθειας, ξεχωριστή έκφραση. Πανέμορφο, Πόλυ, μου θύμισε το τραγούδι
Ας ερχόσουν για λίγο μονάχα για ένα βράδυ
Να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι
Και στα δυό σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά
Ας ερχόσουν για λίγο και ας χανόσουν μετά.... | | Ουτοπία
11-06-2020 @ 21:15 | Ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια. | | zari.kardias
12-06-2020 @ 00:25 | ...ακροβάτης στη θλίψη που τέλος δεν έχει
το φθαρμένο σκοινί θα κοπεί, δεν αντέχει...
Βαθιά απελπισμένες σκέψεις!!! ::yes.:: ::up.::
...τόσο υπέροχα γραμμένες!!! ::up.::
::hug.::
...στα νεκρά μου αστέρια για τον πόνο μιλάω
νανουρίζω το ψέμα, σε μισώ, σ' αγαπάω... | | Ναρκαλιευτής
13-06-2020 @ 19:43 | Ένα φάντασμα είμαι στη σβησμένη σελήνη
ένας στίχος αλήτης που παιδεύει τη μνήμη,
μια ξεκούρδιστη νότα, νυκτωδία τ' απείρου
σκισμένη σελίδα στο βιβλίο του ονείρου.
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
Η δύναμη της σκέψης απεριόριστη !!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
