Ουτοπία
19-06-2020 @ 12:51 | Δε χωρούν περίσσια λόγια στην τόση ομορφιά. Λείπουν τέτοια ποιήματα από τη σελίδα Ίππαρχε. Γι' αυτό να γράφεις πιο συχνά. | |
Ιχνηλάτης
19-06-2020 @ 14:06 | Καλώς τον!!!
Αλλά το stixoi φίλε Δημήτρη δεν είναι όπως παλιά!
Πραγματικά δεν αξίζει τον κόπο να δημοσιευεις!
Είχα να μπω κανένα μήνα και έπεσα πάνω στο ωραίο σου!
Η αλήθεια είναι πως νοσταλγησα τα παλιά, αλλά......
Μπήκαν στο στίχοι οι αχρηστοι
Τις πόρτες κλεισαν οι άχρηστοι!
Να 'σαι καλά Ιππαρχε! | |
Ιππαρχος
19-06-2020 @ 16:22 | Πολυξένη και Δημήτρη, φίλοι από τα παλιά, σας ευχαριστώ. Έχετε δίκιο και οι δύο... | |
Αγιοβλασιτης
19-06-2020 @ 16:59 | Ωραιότατο φίλε...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ναρκαλιευτής
20-06-2020 @ 00:18 | Υπερβατικό !!! | |
-Ειρήνη-
20-06-2020 @ 10:47 | Ατμοσφαιρικό, ομιχλώδες και μυστηριακό κάπως... μια εικόνα σε γκρίζες αποχρώσεις στην οποία ξεχωρίζει η κοπέλα -αν ήταν πίνακας αυτή θα είχε χρώμα, επειδή δεν έφτασε ακόμα απέναντι. Είναι κάτι σαν κράμα από το ταξίδι στον Αχέροντα της μυθολογίας και το ταξίδι στα Γκρίζα Λιμάνια του Τόλκιν. Καταλαβαίνω την ατμόσφαιρα που θέλεις να δώσεις, που γίνεται και πιο βαριά λόγω της νεαρής ηλικίας της κοπέλας, αλλά γιατί πρέπει πάντα η απέναντι μεριά να είναι σκοτεινή; Γιατί το ανθρωπομάνι να μη χαμογελά; Τόσο βαριά θλίψη μπορεί να υπάρχει στη ζωή, γιατί να συνεχίζεται και μετά; | |
Ιππαρχος
20-06-2020 @ 11:56 | Ευχαριστώ για τα σχόλια.
Ειρήνη, δουλεύουμε με ό,τι μας παρέχεται. Είναι ακριβώς η ατμόσφαιρα που ήθελα να δώσω και χαίρομαι που μπόρεσα να την περιγράψω επακριβώς, δε νομίζω ότι αρμόζει κάποια άλλη. Και γράφω χαίρομαι γιατί -ευτυχώς- η κοπέλα είναι φανταστικό πρόσωπο. Ή τουλάχιστον, δεν αναφέρομαι σε γεγονός που έχει συμβεί σε οικείο πρόσωπο, σίγουρα θα υπήρξε για κάποιους άλλους...
Όσο για την απέναντι μεριά, κανείς δεν ξέρει. Πιο πιθανό είναι να μην υπάρχει θλίψη και σκοτεινιά, ούτε όμως χαρά και φως... | |
Ηypocrisy
23-06-2020 @ 06:59 | χανομαστε κι ενω, εδω, ακομη ειμαστε..
Γεια σου Δημητρη! με τα ομορφα σου... Καλως, ηρθες.
οι πιο παλιοι οι πιο πολλοι, εδω, κρυβομαστε..
ωσαν ελεφαντες πισω απο την προβοσκιδα τους..
μιλωντας για προσωπεια, προσωπεια φορωντας.
| |
zari.kardias
25-06-2020 @ 01:33 | Γοργόνα θ’ άξιζε να ήσουνα πλωριά
Όμως στεκόσουνα ακίνητη στην πρύμνη
Της λησμονιάς διασχίζοντας τη γκρίζα λίμνη
Για να περάσεις στην απέναντι μεριά...
Πανέμορφα θλιμμένη ποιητική γραφή!!! ::yes.:: ::up.::
...με βαθιά συγκινητική ατμόσφαιρα!!! ::theos.:: | |
ακριτας
26-06-2020 @ 22:10 | ::theos.:: ::rock.:: ::theos.:: | |
inokrini
10-08-2020 @ 17:38 | ::love.:: ::love.:: ::theos.:: | |
 |
