| |
θυμάμαι νύχτες φοβερές
όπου το κρύο εθέριζε κι έκοβε την ανάσα
που οι δρόμοι ξεχείλιζαν
ποταμοί
και που η μοναδική ζωή
ήταν οι φωτεινές επιγραφές
των καταστημάτων
θυμάμαι τους διανομείς
να κοιτάμε ο ένας τον άλλο
με ένα βλέμμα
''φίλε πως θα τη βγάλουμε απόψε''
κι έπειτα να τρέχουμε μέσα στους δρόμους μονάχοι
με τα μηχανάκια μας
΄''σαν ο θεός να μας έχει παρατήσει''
μου πε κάποτε ένας διανομέας
που έφυγε για τη Σουηδία
μετανάστης.
θυμάμαι
να συναντιόμαστε στα στενά
να μοιραζόμαστε το χασίσι
να θολώνουμε το μυαλό και την ψυχή μας
να λέμε μια κουβέντα χαζή
και να γελάμε
τρέχαμε οι διανομείς
πέρα μέσα στους σκοτεινούς δρόμους
ψάχνοντας για ένα φως που θα ταν της ελπίδας
κι όχι φως
του δρόμου
σαν εκείνα που μόνο φώτιζαν
-αναβοσβήνοντας οι λάμπες-
εκείνες
τις μαύρες νύχτες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
