| |
Το γέλιο της σάλευε πάνω στα δέντρα…
Μ΄ έναν ήχο που στάλαζε σαν υδράργυρος…
Κι όπως καθόταν αχτένιστη, με το άσπρο της κορμί (ημίγυμνη),
άρχισε ένα τραγούδι που ΄μοιαζε με παράπονο τρυγονιού…
Με βαθιά κοντράλτα φωνή, που έφτασε μέχρι τ΄ αλώνια
κι έκανε να βουβαθούν ως κι οι κούκοι και τ΄ αηδόνια, μόλις τ΄ άκουσαν…
Όταν αντιλάλησε ο αχός, ένιωσε να της έχει φύγει ο σεβντάς…
Η ελπίδα ξανάνθισε στην καρδιά της και το χαμόγελο ξαναγύρισε στα χείλη της…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
