| |
Αϊτέ στα όρη που γροικας απάνω στη φωλιά σου
Κει που φιλάς τα αετόπουλα και κει που φτερουγίζεις
Πέτα αετέ μου πιο ψηλά, στα σύννεφα από πάνω
Εκεί που κάθεται ένας νιος, νέος ανδρειωμένος.
Πες του αετέ πως χάθηκε και λάθος δρόμο πήρε
Πες του αετέ, μπερδεύτηκε, γιατί δεν το κατέχει
Και να γυρίσει σπίτι του εκεί όπου ανήκει
Να ξαναβρεί τον κύρη του που ΄ναι βουβός και κλαίει.
Να ανοίξουνε οι ουρανοί να φέξει στην αυλή του
Να ξαναβρεί τη μάνα του που μοιρολόγια λέει.
Να ΄ρθουνε και τα άλλα πουλιά να ανοίξουν μονοπάτι
Μη φοβηθεί! Όφου! Αετέ, να γίνω σκαλοπάτι
Πες του αετέ πως χάθηκε και λάθος δρόμο πήρε
Πες του αετέ, μπερδεύτηκε, γιατί δεν το κατέχει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
