| |
Ορκίστηκες τον άνθρωπο να σώσεις απ΄ τα πάθη
να βρίσκει στα ταξίδια του στεριά στον ουρανό.
Πήρες διαμάντια κι έχτισες στ΄ αστέρια ένα παλάτι
Να έχουνε οι άνθρωποι λιγάκι αναπαμό.
Κάθε φορά που δίνουνε τη μάχη τη μεγάλη,
μ΄ αυτούς που θέλουν τις ψυχές αιώνια να πονούν
και τις τραβάνε απ΄ τα μαλλιά, τις φυλακίζουν πάλι,
εσύ τους κόβεις τα δεσμά κι ελεύθερα πετούν.
Βαστάς στο χέρι σου σπαθί για δίκαιο αγώνα
και έχεις για σημαία σου αλήθεια ιερή.
Δεν σε κρυώνει η μοναξιά του ατέλειωτου χειμώνα
το μόνο ρούχο που φοράς είναι μι’ αγνή ψυχή.
Πάλεψες μ’ αστρικά θεριά και μαύρες ερινύες
κι οι τροβαδούροι τραγουδούν για μάχες μυθικές,
συνάντησες παλιούς σοφούς που ξέραν προφητείες
κι οι ρούνοι δείξαν ότι είσαι στ΄ αύριο και στο χθες.
Φυλάς θεματοφύλακας στα αιθερικά πεδία
Είναι για πάντα μέσα σου ακοίμητο το φως
Των πάντων ιερότερο; Του ανθρώπου η ιστορία
κι εκείνου του πολεμιστή που έγινε θεός...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
