| |
Ξαπλωμένος στην άμμο κάτω απ΄τον καυτό ήλιο και απολαμβάνοντας την ευωδιά της θάλασσας,
φτάνει στ΄ αυτιά μου σαν πλημμύρα, ο αντίλαλος από τις βαθιές και μυστικές νυχτερινές ώρες που κάποτε ζήσαμε μαζί…
Τότε που οι καρδιές μας χτυπούσαν γοργά και προς το τέλος, όποτε μιλούσες,
ανεβοκατέβαζες τη φωνή σου ωσότου έπεφτε σιωπή…
Κι εσύ μεν, ένιωθες μια πικρή ανακούφιση, αυτήν που ακολουθεί κάθε αναπόφευκτη ομολογία,
εγώ δε, καθώς ο άνεμος κυλούσε νωθρά ως τον έναστρο ουρανό,
ήμουνα ξετρελαμένος με τ΄ άστρα…
Τώρα, στα πόδια μου κυλά το νερό ώσπου να εξαφανιστεί και το τελευταίο απόθεμα της θάλασσας…
Ο ήλιος δεν προλαβαίνει να στεγνώνει την άμμο…
Κι ενώ παρατηρώ να πλέουν στ΄ ανοιχτά οι βάρκες (με τις πολύχρωμες τέντες τους),
ο νους μου ταξιδεύει μέχρι να ΄ρθουν οι παρήγορες μέρες του Αυγούστου…
Που θα είναι ισχυρότερες οι παρορμήσεις μου και θα με διαπερνά ένας διάπυρος πόθος…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
