| |
Η Κυριακή, κάθε φορά που ξημερώνει μες στην καρδιά του καλοκαιριού,
με θέλγει δαιμονικά...
Βγαίνω έξω, περπατώ στους άδειους δρόμους, κατηφορίζω προς το πάρκο
και βλέπω τις κορυφές των δέντρων που μουδιάζουν άχροα...
Κι όταν λίγο αργότερα πιάνω το μέτωπό μου παραζαλισμένος απ' τον ήλιο,
αναλογίζομαι τα χαμένα καλοκαίρια...
Τότε που πάνω στη θάλασσα φτερούγιζαν οι άγγελοι...
Κι οι βράχοι ξάσπριζαν στον ήλιο...
Τώρα, καθώς μπλέκομαι στα πόδια σου κι αγγίζω τα καυτά σου χείλη
και τη μυροβόλα σάρκα σου, περιμένω μια ζωή πιο ρόδινη που θα κατρακυλά επάνω σου...
Νιώθω ότι το καλοκαίρι, που μόλις άρχισε για μένα, γίνεται στιλπνό...
Κι ότι οι μέρες που θα 'ρθουν, θα 'ναι γεμάτες δέος και ενατένιση...
Και θα με μεθούν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
