| |
Η ζωή προχωρά και εμείς ακολουθούμε...
Σ' αγαπω κι ίσως να μ αγαπάς
Μα μαζί δεν μπορούμε.
Σκουπιδιαρικα πια δεν συναντάμε στο δρόμο...
Την καρδιά μου πετώ να μη νοιώσω άλλο πόνο...
Πάγωσε το μυαλό και με πιάνω να κοιτάω το κενο,
να μη ξέρω τι κάνω...
Δεν κερδίζω μάτια μου μα ούτε και χάνω...
Ότι χτίσαμε μαζί πώς να ξεκανω;
Τις επιλογές σου εκανες και εγώ άφησα χώρο...
Αντιρρήσεις δεν έφερα
Για να δω αν ζητάς το μαζί ή το μόνος.
Έδωσα χρόνο λοιπόν και οι απαντήσεις ήρθαν μαζί με το μαύρο...
Το χρώμα του πένθους είναι αυτό και πενθω για τον γάμο.
Μια μπύρα ανοίγω και κοιτώ πίσω το μαζί μες τα χρόνια πώς έγινε μόνη.
Μόνη τώρα λοιπόν ξενυχτω με τη σκέψη σου μόνο.
Πώς μπορεί όλο αυτό το μαζί να κλωτσας σαν μπάλα στο δίχτυ.
Σαν ψάρι τρέμω για το αύριο που θα 'μαι πια μόνη.
Έτσι είναι όμως η ζωή και αφήνομαι σαν πιόνι.
Βασίλισσα δεν ένιωσα ούτε και πριν στον κοινό μας τον δρόμο.
Κάθε εμπόδιο λένε για καλό μα εγώ δεν το είδα.
Η καταιγίδα αυτή γροθιά στις πληγές τοσων χρόνων,
Ισοπεδωσε τις καρδιές και τις άφησε μόνες.
Μόνες με ένα μούδιασμα που ο καιρός θα γιατρέψει.
Σαν άγνωστοι σε λίγο καιρό θα κοιταζομαστε χωρίς να πονα η ματιά από μακρυά.
Θα συνεχίσουμε χώρια τους δρόμους που ο καθένας θα διαλέξει
Εύχομαι όλα καλά να πάνε για σένα και να μην μετανιώσεις.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να πούμε το αντίο.
Χωρίς δάκρυα πια θα χωριστουμε στα δύο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
