Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: 30 Ιουλίου 2020
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129933 Τραγούδια, 269262 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 30 Ιουλίου 2020
 
Είμαι 19 ετών.
Πλέον έχω γλυτώσει από τους παλιούς εφιάλτες μου.
Πλέον ελέγχω εγώ την ζωή μου.
Όσο μπορώ τουλάχιστον.
Όσο μου επιτρέπουν οι συνθήκες.
Πλέον δεν θέλω να αυτοκτονήσω.
Μέρα με την μέρα νοιώθω καλύτερα.
Πλέον δεν πονάω.
Δεν κλαίω χωρίς λόγο για ώρες.
Έχω ενέργεια.
Έχω δύναμη και θέληση για ζωή.
Έχω μέχρι και την γλυκιά ψιψινα μου.
Έχω τον άνθρωπο μου.
Έναν άνθρωπο που με αγαπάει και τον αγαπάω.
Τα όνειρα μου μονάχα έχουν σβήσει...
Και η ζωή που ονειρευόμουν..
Δε βαριέσαι..
Πολλά από αυτά που πίστευα δεν ισχύουν ούτε στο ελάχιστο.
Δεν με απασχολεί αυτό.
Μου αρκεί που έχω ένα νόημα.
Ένα σημάδι στον ορίζοντα.
Έναν φάρο.
Τον δικό μου λαμπερό φάρο.
Που όσο αυτός φωτίζει, εγώ θα πλέω.
Θα ταξιδεύω.
Που εάν σβήσει θα χαθώ.
Θα βυθιστω...
Τώρα ακούγεται παιδικό και ανώριμο.
Το ξέρω.
Όσο σκέφτομαι όμως όλα τα προηγούμενα γραπτά μου,
Σκέφτομαι και λέω ευτυχώς...
Τελικά καλύτερα ανώριμη και μελό,
Παρά σε κλινική.
Παρά νεκρή.
Το προτιμώ...
Ξέρεις...
Είναι φορές σαν και αυτές που τα σκέφτομαι..
Όλα.
Όλα αυτά..
Πώς άρχισαν..
Πώς έγιναν...
Πώς κατέληξαν...
Και το μόνο που θέλω είναι να κλάψω..
Να θρηνήσω..
Να κάτσω και να θρηνήσω όλον αυτόν τον κόπο..
Τον χρόνο..
Τον παιδικό εαυτό μου.
Που ποτέ δεν τον χάρηκα.
Ποτέ δεν τον γνώρισα..
Πιθανόν να ήμουν αλλιώς..
Μπορεί και τελείως διαφορετική..
Δεν ξέρω.
Πάντως αυτό που ξέρω, είναι πως σίγουρα σε έχω δει.
Σου έχω μιλήσει.
Αναφέρομαι σε εσένα που με διαβάζεις.
Μπορώ να σου πω με σιγουριά, πως εάν ζεις στην Αθήνα,
Σε έχω δει.
Σου έχω μιλήσει.
Και είτε έχουμε ανταλλάξει μια καλημέρα είτε με έχεις προσπεράσει..
Βλέπεις..
Δεν έχω εμπειρία.
Και ως παιδί.
Κάνω εξωτερικές πωλήσεις.
Μου αρέσει αυτή η δουλειά.
Βλέπω τον κόσμο.
Και καταλαβαίνω πως κανένας δεν έχει μια "κανονική ζωή"
Όλοι έχουν διαφορετική αντίληψη της ζωής.
Μου αρέσει αυτό.
Νοιώθω πως με βάζουν στον κόσμο τους όταν μου μιλάνε,
Και προσπαθούν να με αποφύγουν η να μου πουν το παράπονο τους..
Για κάποιο λόγο αγαπάω ακόμη τους ανθρώπους.
Και ας μου έχουν κάνει κακό.
Και ας συνεχίζουν..
Άλλωστε...
Όλοι είμαστε στον ρόλο του κακού στην ιστορία κάποιου..
Χαίρομαι που ζω.
Και χαίρομαι που μπορώ να σας μιλάω από εδώ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

AOX--}@
 
Αγιοβλασιτης
30-07-2020 @ 14:03
Αχ και να μουν 19 ετών...
KaterinaKritik
30-07-2020 @ 22:40
::up.:: ::up.::
Ηypocrisy
31-07-2020 @ 19:22
Χρονια σου πολλα.. Μεγαλωνεις καλυτερα οσο μικραινεις..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο