| |
Στέκεσαι αγέρωχη,
μια κούκλα πορσελάνινη.
Σαν τις παλιές,εκείνες τις ευαίσθητες,
που με το παραμικρό,σπάνε.
Μέσα σου,όμως γίνεσαι πολύ μικρά κομμάτια.
Σαν μάτια σε περιεργάζονται,
χωρίς να σε καταλαβαίνουν.
Δεν βλέπουν,δεν ακούν,
μόνο το πορσελάνινο,
αγέρωχο προσέχουν.
Πόσο πολύ θα ήθελες.τα δάκρυα να αφήσεις.
Στο πρόσωπο σου να κυλήσουν,
να το τσαλακώσουν,να το σβήσουν.
Ανθρώπινη να φανείς και εσύ.
έτσι να σε αγαπήσουν.
Δεν αρέσεις όμως συναισθηματική,
κούκλα,ψυχρή και άψυχη,
έτσι σε προτιμάνε.
Χωρίς μυαλό,χωρίς αισθήματα,
μόνο να σε διαλάνε.
Στέκεσαι αγέρωχη,
σαν κούκλα πορσελάνινη.
Μπροστά στη βιτρίνα σου,
περαστικοί κοιτάνε.
Τα μάτια,δεν τα βλέπουνε,
τους χτύπους δεν ακούνε.
Εσύ ουρλιάζεις στη σιώπη,
είσαι μια κούκλα διαφορετική.
Κ.Ζ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
