| |
Στους ποιητές
Της χήνας το φτερό και ο υπολογιστής φορητός,
του άρχοντα η τιμή και του φιλελεύθερου η τύχη,
είμαστε ίδιοι, εγώ κι ο φίλος μου αγαπητός.
Πάντα ήμασταν λίγοι και μείναμε λίγοι.
Είμαστε ίδιοι. Ξανά μας καλεί το κληρονομικό,
προς της λευτεριάς τον ορίζοντα το περπάτημα,
των σωστών λέξεων ο ρόχθος ρυθμικός
των φύλλων φθινοπωρινών τα μετάλλια πολύτιμα.
Μονομαχίες, φυλακές, τρελάδικα…
Αλλά ακόμη ζουν οι ποιητικές ψυχές.
Οι δήμιοι πανηγύριζαν άδικα, οι στίχοι ζουν:
Κλείσε τα μάτια, κι άκου της δροσοπηγές.
Ποτέ, κανένας δε θα μπορέσει να πνίξει τα λόγια,
που με χαρά και πόνο αντηχούν.
και έρχεται η ζάλη απ’ τα μοιρολόγια,
που πάνω απ’ τη θάλασσα σαν γλάροι πετούν.
Μαρκ Βάινερ
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
30.07.20 (01.08.20)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
