| |
- με στεναχωρει που πρεπει ακομη να γραφω, αλλα οπως ειπα ειναι αναγκη μα και η δυναμη ανωτερη -
Αγαπω τους ανθρωπους που στηριζουν την γατα, απ' οπου κι αν προερχονται, θα φανει γελοιο ή κ εξωφρενικο σε πολλους· εντουτοις ειναι κυριολεκτικα ανθρωποι διχως συνορα.
Καθε σημειο της γης ειναι χωρα μας, οπου το "μας" δεν σημαινει την κτηση κι ο,τι συνεπαγεται, αλλα την αγαπη που δεν σημαινει την κτητικοτητα. Το μαθαινουμε ανεξαιρετως ολοι κι οσοι εμμενουν μετεπειτα ακομη στην περιφρονηση και την εθελοτυφλια, διασπειροντας τις συνεπειες.
Ολα δεινοπαθουν, ρημαζουν, καποια μονιμως λιμοκτονουν, καποια γινονται σταχτη και καρβουνο, καποια ολοενα βομβαρδιζονται, μα ολα αγωνιζονται να σταθουν και να μεινουν ορθια. Κοντρα στην ισοπεδωση που πραγματικο στοχο εχει την απομονωση, του μυαλου απο την ψυχη, αφου ειναι η ψυχη η μονη δυναμη που τρεμει, το τρομολαγνο συστημα. Η υποταγη θα πει ερχεται απο το μυαλο.
Ο πολεμος, αυτος λοιπον με τα πολλα προσωπα που κοιταει το φεγγαρι με ονειροπολα ματια και θελει στην κατοχη του ολη την γη κι ο,τι πανω του κατοικει, δεν ειναι ο δικος μας.
Η κοινωνικη απαθεια, η δουλικοτητα η ανεχεια η ανοχη, σημαινουν τη στηριξη του, δεν ειναι παλικαριά και αρετη, ειναι η ολοκληρωτικη ανελευθερια.
Οχι μεγαλα λογια, απλα και μονο μια αληθεια που ξεχειλιζει δυσωδια, υπαρχει μονο για να εκλειψει. Σκουληκιασε, σιχαθηκε (και να διαιωνιζεται), οπως δεν γινεται να πεθανει, απο μονη της.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
