| |
άκουσε καλά αυτό το βρηχυθμό
κάτω απο το βάρος ενός καημού
μιμείται τις φωνές του αηδονιού
την ώρα που μες στον άνισο σπασμό
σέρνεται ριγώντας κατατσακισμένο
δίχως σύντροφο γέρικο παγωμένο
η καρδιά δεν δειλιάζει στο σταυροδρόμι
ούτε άναρθρη μένει να περιμένει
κι αν οδεύουν στη λήθη όλοι οι δρόμοι
παράφορα θα χτυπάει λιγωμένη
αχάριστη δε θάναι και μοχθηρή
ούτε πια χολιασμένη και σκοτεινή
ανάμεσα θύελλας και καταιγίδας
ένα ένα θα ανάβουμε τ'αστέρια
για να λάμψουν τα ελέη της ελπίδας
να ψάχνονται τα δυό ζευγάρια μας χέρια
μήπως αντλήσουν της νύχτας το φεγγάρι
με τις αύρες και της αγάπης τη χάρη
ομορφιά όσα σήμερα με γλυκαίνουν
φροντίζω τις ώρες της απαντοχής
να εικονίζουν όσα με ανασταίνουν
σπάζω το περίβλημα της ταραχής
κι ονειρεύομαι ήπιος και τραγουδώ
σε ένα ασυννέφιαστο ουρανό
Π.Χ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
