Καλημέρα να έχουμε, ένα ταξίδι η ζωή μας , ας το ταξιδέψουμε......
Ξώκυλε ένα καράβι και βγήκε έξω στην στεριά
σκόρπισε η ζωή του πιά κι έγινε συντρίμμια
γέμισε σανίδια και όνειρα η ακροθαλασσιά
σκουπίδια μιάς ζωής άχρηστα και αποκαΪδια.
Λάμμωσε και χάθηκε μες την βαριά σιωπή
μόνο το κατάρτι στέκει περήφανο επάνω
για να θυμίζει στους παλιούς τους ναυτικούς
την ζωή που έκανε πρίν δέσει εδώ χάμω.
Τι κι αν σε θάλασσες και θύελλες ταξίδεψε
τι κι αν πάλεψε γενναία με τ΄αφρισμένο κύμα
κάποια μέρα ήρθε εδώ, άραξε και χάθηκε
το έφαγε η αμμουδιά κι είναι μεγάλο κρίμα.
Μια ιστορία ολόκληρη ήταν η ζωή του
μιά ιστορία πάλης με τ΄αφρισμένο κύμα
πόσο όμως να αντέξει η ξύλινη καρδούλα του
τώρα ήρθε ο καιρός να το πληρώσει, κρίμα!
Εδώ στην άκρη του γυαλού και στην υγρή αμμουδιά
λάμωσε η ζωή του και δυστυχώς πεθαίνει
τι κι αν αυτή η καρδιά του ακόμα λαχταρά
στα κύματα σαν με θεριά να βγεί και να παλαίψει.
Έτσι μοιάζει κι ο άνθρωπος σαν τα χρόνια περάσουν
σαν τσακισμένο καράβι που πεθαίνει σε ρηχά νερά
που μόνος και έρημος μες την ζωή γερνάει
χωρίς καμία συντροφιά όπως ζούσε στα παλιά.
