Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στιγμή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130548 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στιγμή
 ......
 
Χτες έκλαψα, μα όχι όπως οι άνθρωποι....

Αλλά όπως τ’ άλογα που τα ’δειραν πολύ
Να τρέξουνε, να μπούνε μες στη μάχη
Κι εκείνα ορμούν σαν άγγελοι μονάχοι
Κι ας ξέρουν πως δεν έχει επιστροφή.

Σαν τα σκυλιά που ζούνε με ψωμί
Μα συγχωρούν αυτόν που τους φωνάζει
Και ξυλιασμένα κι άρρωστα τα βγάζει
Έξω από την πόρτα, νύχτα παγερή.

Και σαν τις γάτες που Είδαν την Στιγμή
Και ψάχνουν γιά μιάν έρημη κρυψώνα
Γιά να δεχθούν με θάρρος το Χειμώνα
Καθώς τους αγκαλιάζει το κορμί.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 9
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας σκύλος ♥...
 
Tαπεινό χαμομηλάκι
01-09-2006 @ 15:16
::smile.:: ::smile.:: Παραστατικότατο.
trying_to_dare
01-09-2006 @ 15:17
::yes.::
TAS
01-09-2006 @ 15:22
Τα χορτάρια.
Θα κόψω το δεξί μου χέρι.
Περίμενε.
Τα χορτάρια.
Έχω ένα γάντι από υδράργυρο, ένα άλλο από μετάξι.
Περίμενε.
Τα χορτάρια.
Όχι αναφυλλητά. Σιωπή, θα μας ακούσουνε.
Περίμενε.
Τα χορτάρια!
Τ` αγάλματα σωριάζονται
καθώς ανοίγει η μεγάλη πύλη.
Τα χορτάρια!
Φ.Γκ.Λόρκα.

Εκεί κι εγώ
Εκεί με σπρώχνεις
Εκεί με θέλεις
Εκεί θα πάω
Εκεί που
Εσύ με στέλνεις
Palioxaraktiras
01-09-2006 @ 15:59
Ειρηνηηηηηηηηηη δε σ αναγνωριζωωωωωωωωωωω
βαλτο παιδι μου ολοκληρωμενο το σχολιο
Αχ βρε Αγνη...με σκοτωσες
Goldy
01-09-2006 @ 16:13
Υπέροχο...
Πραγματικά...Υπέροχο!
Καληνύχτα Αγνούλα ::love.::
ΑΙΟΛΟΣ
01-09-2006 @ 16:39
Να τρέξουνε, να μπούνε μες στη μάχη
Κι εκείνα ορμούν σαν άγγελοι μονάχοι
Κι ας ξέρουν πως δεν έχει επιστροφή.

Βάζω στους στίχους μου φωτιά…
Μαζί μ΄ αυτούς κι εγώ μπουρλότο γίνομαι…
Στις στάχτες θα με βρεις..
Στις αναζωπυρώσεις απ΄ τις τελευταίες σπίθες…
Θα πονέσεις πολύ… και θα καείς…
Μα θα με βρεις…

Καλό βράδυ…
Βάσω
01-09-2006 @ 17:34
Μπράβο!!! ::up.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
01-09-2006 @ 17:40
Πότε μπήκες βρε ψυχούλα και δεν σε πείρα χαμπάρι.Ούτε ερωτευμένος νάμουνα.
Τ ι έπεθες σήμερα με τους σκύλους και τις γάτες; ::laugh.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
01-09-2006 @ 19:05
Γκρινιαγνούλα μου δεν το είδα νωρίτερα
Γεμάτο ::smile.::
(γαμάτο θα έλεγα αλλά δεν μου το επιτρέπουν οι ευγενικοί μου τρόποι)
μπρουχίτα
01-09-2006 @ 20:57
φορτισμένο πολύ το ποίημα σου, Αγνούλα...
και πολύ ωραίο για εμάς που το διαβάζουμε..
για σένα που το ζούσες όταν το έγραφες,
δεν ξέρω αν ήταν τόσο ωραία...
.."Χτες έκλαψα, μα όχι όπως οι άνθρωποι"..
ειρήνη
02-09-2006 @ 02:05
φορτισμένο , δυνατό , μου άρεσε !
ippolytos
02-09-2006 @ 06:36
"Είδαν" !
KTiNoS
05-09-2006 @ 04:04
::up.::
φλοισβος
07-08-2010 @ 04:36
Όμορφο και διαφορετικό!!!!!
ppoppo
15-05-2011 @ 21:01
οποιος διαβαζει Αγνη ''βλέπει τη στιγμή'', ούτως ή αλλέως ::rol.::
γαλάζια πεταλούδα
12-06-2011 @ 11:08
::theos.::
Yol
25-09-2011 @ 13:37
Πόνεσε ο λαιμός μου, ξέρεις, εκεί που σου στέκεται ο κόμπος καμιά φορά. Πώς γίνεται οι στίχοι σου να προκαλούν τέτοια συγκίνηση; Λυπάμαι που άργησα να το διαβάσω.
Evi K
15-10-2011 @ 00:20
Είσαι ψυχούλα εσύ, για όλες τις στιγμές !
::yes.::
love2dance
21-10-2014 @ 13:40
::up.:: ::up.:: ::up.::
inokrini
29-07-2017 @ 22:53
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο