| |
Η συνέχεια απο ένα κείμενο που είχα γράψει πριν 3 χρόνια...
Για να έχει νοήμα προτείνω να διαβάσετε και το 1ο.
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=276974
-Γύρισα. Έκανα αυτό που μου ζήτησες!
-Καλώς ήρθες νεαρέ αλλά, εγώ δε σου ζήτησα τίποτα.
-Πως, δε μου ζήτησες να ποιήσω τον εαυτό μου από την αρχή; Εσύ δε μου είπες πως αν απαξιώσω τα πάντα και τα αξιολογήσω σωστά, τότε και μόνο τότε, θα μου εξηγήσεις τι είναι οι ποιητές;
-Σου είπα ότι αν τα κάνεις αυτά, θα γίνεις ποιητής! Δε σου είπα ποτέ όμως, ότι θα καταλάβεις μέσω από αυτά, τι είναι ποιητής! Σου μίλησα και για ένδοξους θανάτους αν θυμάμαι καλά. Τους ένιωσες αυτούς;
-Ναι είδα ότι οι περισσότεροι ποιητές έχουν κάτι απίθανο (υπερβολικό) στο παρελθόν τους. Όχι όλοι όμως!
-Δε σε ρωτάω αν το είδες, σε ρωτάω αν το βίωσες, αν κατάλαβες το μέσα τους, πως τους κατέκλυσε το συναίσθημα, πως η Γη χάθηκε κάτω απ τα πόδια τους και πως τα σύννεφα πλησιάσανε για να γίνουνε ομίχλη που τους αλλάζει την πραγματικότητα. Το κατάλαβες αυτό;
(Ο νεαρός κούνησε το κεφάλι του καταφατικά με αμφιβολία.)
-Κάτι ένιωσα. (είπε)
-Αυτό το «κάτι», σκέψου το σαν ένα πηγάδι που εσύ κλεφτοκοίταξες φοβούμενος μη πέσεις. Λογικό, όλοι φοβούνται! Φοβούνται, γιατί δε ξέρουν το μυστικό!
-Ποιό μυστικό γέρο;
-Το πηγάδι αυτό, δεν έχει πάτο είναι απύθμενο. Έτσι οι ποιητές που βρέθηκαν κοντά σε αυτό το πηγάδι, όταν συνάντησαν κάτι εξαιρετικά απίθανο για αυτούς, τρόμαξαν και πήδηξαν μέσα στο πηγάδι.
Στην αρχή, καθένας τους άρχισε να φωνάζει με τον τρόπο του, για την «πτώση» του, μα αυτό κράτησε μέρες, μήνες, χρόνια και κάποια στιγμή, ο κάθε ποιητής, καταλαβαίνει, ότι να πέφτεις ή να πετάς, δεν έχει καμία διαφορά, αν δεν υπάρχει πάτος.
Έτσι οι ποιητές μάθανε να πετάνε, και σε εκείνο το πηγάδι, λεν’ οι πρόγονοι μας, ότι ακόμα οι ποιητές συναντάνε εκείνες τις όμορφες γυναίκες, που σε αυτή τη χώρα της αποκαλούνε μούσες.
-Παραμύθια!
-Μα πως είναι δυνατόν να είσαι ποιητής και να μην πιστεύεις παραμύθια; Αφού ο ίδιος ο κόσμος τον ποιητών είναι μία οφθαλμαπάτη. Και δε το λέω μόνο εγώ! (είπε ο ποιητής)
-Μα εγώ δεν είμαι ποιητής! (είπε ο νεαρός)
-Είδες;
-Και αφού δεν είσαι ποιητής, πως προσπαθείς να καταλάβεις τι είναι ποιητής; Μερικά πράγματα αν δεν τα βιώσεις δεν μπορείς να τα κατανοήσεις. Να ένα τέτοιο είναι ο έρωτας κι άλλο ένα ο θυμός, έτσι και είναι και η ποίηση, αν δεν τη νιώσεις, δεν μπορείς να ανακαλύψεις την ανάγκη σου αυτή.
Για αυτό να μην κρυφοκοιτάς*, πήδα όσο ακόμα είναι νωρίς,
πρέπει να μάθεις να πετάς, αν θες να γίνεις ποιητής…
-Θα πάω! Και αυτή την φορά να με περιμένεις, θα επιστρέψω!
κρυφοκοιτάς * (Στο πηγάδι)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
