| |
| | Το άνθος του νυχτολούλουδου |  | | |
Ένα κρυφό ακόμα ποίημα, που θα χαθεί μέσα στο χρόνο,
όπως ακόμα ένα λουλούδι, που ζει για μία, νύχτα μόνο,
θα λέει μέσα τα δικά μου, σκέψεις ανούσιες, που ψάχνουν την ουσία
θα εξηγεί τα συναισθήματά μου, και πως αφήνομαι στου χρόνου τα ταμεία.
Μετανοούμενο το ποίημα, να καταλάβω προσπαθώ,
αν είμαι θύτης ή το θύμα, ενός υπέρτατου εγώ,
και διφορούμενο το ποίημα, άλλο εγώ κι άλλο ε-αυτός!
δεν έχει νόημα απόψε, για να αναλύσω επαρκώς.
Μετακινούμε και στη σκέψη, τα συναισθήματα ροή,
μέσα απ’ εικόνες θα σας δείξω ετούτη τη διαδρομή.
Ένας αέρας με δροσίζει, παίρνει τα φύλλα και πετά,
ένα τοπίο δίχως δέντρα, μα με την θάλασσα κοντά.
Ο ήλιος λάμπει, είναι η ώρα μεσημέρι,
μα είναι όμορφη πολύ η διαδρομή,
έτσι το βήμα του εγώ, γοργά ξανοίγω
θέλω να μάθω τι μου κρύβει όλη η Γη.
Πέφτει η νύχτα κι έχει ακόμα ησυχία,
όλα τ’ αστέρια με κοιτάν από ψηλά,
αναρωτιούνται αν εγώ θα καταφέρω,
να μοιραστώ, σα κάποιος ήλιος, μια γωνιά.
Έχει φεγγάρι από πάνω και φωτίζει,
λάμπει η θάλασσα στο μαύρο ουρανό,
ένα κοχύλι μπρος στα πόδια μου πεσμένο,
έχει κρυμμένο ένα μεγάλο μυστικό.
-τον ήχο απ' τον… ωκεανό-
Και ‘γω τα μάτια μου αποστρέφω απ’ τη δύση,
και δε ξανοίγω την μεγάλη ανατολή,
χαμογελώ καθώς κοιτάζω το φεγγάρι,
και ενθυμούμε μία άλλη εποχή.
Ήχοι της θάλασσας που χάιδευε την άμμο,
γεύση στα χείλη σα ζεστό, στυφό κρασί,
και μία αίσθηση αλμύρας παραπάνω,
και από μέσα μια ευαίσθητη ψυχή.
Εικόνες μόνο γιατί λέξεις δε γνωρίζω,
να περιγράψω τούτη τη διαδρομή,
ένα θα πω γιατί ετούτο εγώ γνωρίζω,
το να γνωρίζω δε πιστεύω πως αρκεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-08-2020 @ 18:24 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
31-08-2020 @ 07:16 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | zari.kardias
01-09-2020 @ 02:42 | ...όπως ακόμα ένα λουλούδι, που ζει για μία, νύχτα μόνο
::yes.:: ::up.::
Και ‘γω τα μάτια μου αποστρέφω απ’ τη δύση,
και δε ξανοίγω την μεγάλη ανατολή,
χαμογελώ καθώς κοιτάζω το φεγγάρι,
και ενθυμούμε μία άλλη εποχή.
Πολύ όμορφο!!! ::theos.::
Καλό Μήνα... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
