| |
ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ
Κρεμασμένο το μπουφάν
αναπαυτικά -μέρες δέκα-
κάθετα εκδικείται
την ανθρώπινη μόνωση
Περιττοί οι χειμώνες
με τη χάρη του πρώτου μας ΕΡΩΤΑ
μπαινοβγαίνουν αδιάκοπα
αναγκάζοντας το δωμάτιο
σ’ ελιγμούς απομόνωσης
Κοφτερή η μοναξιά
χαρακώνει το δέρμα μου
-Είμαι εδώ ..Είμαι εδώωωω..
ποιος ν ακούσει;
τη φωνή πoυ τρυπάει τους τοίχους
Η ηχώ συνωστίζεται
και χτυπάει στα έπιπλα
ΔΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ
-προπαντός τα χελιδόνια-
Να σε σώζουν τα όνειρα
από μιαν Άνοιξη ψεύτρα.
Υγ: Σσσσσς…..ΣΙΩΠΗ
ο κήπος μαράθηκε
μοιρολογά τ’ ονειρολούλουδα
η τσιμεντένια βρύση
πάνω απ το χώμα
σαν μάνα
θρηνεί
το πρωτογέννημά της.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
