| |
| | Μοναξιά |  | | |
Το χτήνος το πολύκαιρο, της μοναξιάς η σμέρνα,
που σε θαλάμι του μυαλού, άραχλο, λημεριάζει,
μου φαίνεται, με τον καιρό, πως χρώματα αλλάζει,
κάθε που πέφτει, πάνω του, το φως απ' τη λουσέρνα.
Απ' το γιατάκι του, κλεφτά, τα μάτια παγωμένα,
στυλώνει πάνω στο πυκνό των φουσκαλίδων γνέφι,
που σε μερέντια έρημα, το πάθος μου, το τρέφει,
για μια βουτιά, στης μνήμης μου σκαριά σαρακωμένα.
Σαν φιδοστρίβει το κορμί με τ’ ογκωτό κεφάλι,
κατέχω το, πως λαχταρά, μαζί μου να καλάρει,
κι από το ρέμα να συρθεί, κι αλάργα να σκερτσάρει,
από τις μίνες, που πικρή, έχ’ απ’ αντέτι, αγκάλη.
Δε σκιάζομαι, με ανοιχτά σαγόνια, που στιμάρει,
το κάθε μου φουντάρισμα σ’ ερέβικες τραγάνες,
εκεί, που λαθρακιάζουνε ελπίδες ψυχοπλάνες,
πέτσικες, που το τζένιο μου, είχανε συνεπάρει.
Φοβούμαι, μόνο, μην, αργά και με κλειστό το στόμα,
φτάσει μια ώρα και συρθεί, στην κούπα με τ’ αψέντι,
που χρόνια τώρα τ’ όρισα, στ’ απόσπερνα αφέντη,
για να μου δίνει όρντινα, προτού συρθώ στο στρώμα.
Εκεί, στο μισοσκόταδο, τα λάγνα του τα μάτια,
επίμονα, θα μου ζητούν, να δώσω του μερίδα,
από βρεσίδια σε βυθούς, όπου δεν φτάν’ αχτίδα,
και θα θρασομανά, ευθύς, σαν οσμιστεί κεσάτια.
Μα ‘γώ, κατέχω, πως αυτό, δεν είν’ παρά τερτίπι,
αφού τους τόπους άφησε, που έχει συνηθίσει,
κι εδώ δεν ήλθε, σίγουρα, απλά για να πενθήσει…
Αναίτια που πλανήθηκε, το τερμενίζει λύπη…
Κειο το στοιχιό, που κάποιοι λεν, πως σμίγει με τα φίδια,
και μου ‘χει γίνει μπιστικό, ωσάν χαδιάρα σκύλα,
θ’ αδράξω το ποτήρι μου, και στης καρδιάς τα φύλλα,
θα στείλω το με μια γουλιά, να γύρει στα σκοτίδια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
01-09-2020 @ 11:06 | Πανέμορφο!!! καλημέρα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | professorark
01-09-2020 @ 11:55 | Καλημέρα, ΑΜΑΡΥΛΙΣ (Γεωργία). Σου εύχομαι καλό και δημιουργικό μήνα. | | Αγιοβλασιτης
01-09-2020 @ 13:55 | ::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | KaterinaKritik
01-09-2020 @ 14:37 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | professorark
01-09-2020 @ 14:50 | Καλό μήνα με έμπνευση σε όλους σας. | | Γιάννης Κατράκης
01-09-2020 @ 16:11 | Πανέμορφο ΌΛΟ !!! Καλό μήνα
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | -Ειρήνη-
02-09-2020 @ 09:14 | Πολύ ιδιαίτερο το λεξιλόγιό σου, κάποιες λέξεις τις έψαξα. Δυνατό το ποίημά σου και έντονες οι εικόνες του. Η προσωποποίηση της μοναξιάς πρωτότυπη! Ο ήρωάς σου ξέρει πάντως πώς να τη χειριστεί... την έχει μάθει καλά... το τέρας που οι περισσότεροι φοβούνται, αυτός το έχει δαμάσει κατά κάποιο τρόπο.... | | professorark
02-09-2020 @ 12:06 | Αγαπητή Ειρήνη, καλό μεσημέρι. Όλοι, θαρρώ, πως είμαστε σε πόλεμο με τους δαίμονες μέσα μας. Κι αλλοίμονό μας, αν δεν έχουμε βρει τρόπο ή τρόπους να τους δαμάζουμε... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
