| |
Έξω, μέσα στην νύχτα, κάτι θρόιζε σαν να το χάιδευε ένα ελαφρό αεράκι…
Και τότε μου είπες ότι ήταν ζήτημα χρόνου και αντοχής το να φύγεις…
Τα λόγια σου περπατούσαν στα χείλη σου σπαρακτικά και τα μάτια σου έμοιαζαν
σαν να ΄ναι γυάλινα…
Δεν κοίταζες ούτε μπροστά ούτε πλάγια…
Φαινόσουν ότι ήθελες να δοκιμάσεις την ευκινησία μιας ελευθερίας με απεριόριστα όρια…
Δεν σήκωσα καν τα μάτια μου να σε δω που έφευγες...
Με φαρμάκωνε η σκέψη σου, που δεν την ήξερα…
Μόνο κόλλησα το χέρι μου στο τζάμι, σαν την κίνηση της επισκοπικής ευλογίας…
………………………………………………………………………………….
Στο τέρμα του δρόμου που θα προχωράς, εκεί που τελειώνουν τα σπίτια,
υπάρχει, σαν ορόσημο, ένα κυπαρίσσι…
Που πάνω του, πάνε και κάθονται μελισσουργοί και κουκουβάγιες…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
