| |
Μακριά απο τον κόσμο
μεσα σε μια ερημιά.
Αφουγκράζομαι τον ήχο
του αγέρα που περνά.
Με τα ματια ν'αγναντεύουν
της ψυχής την μοναξιά
και το στομα μου να λέει
λόγια άηχα,πικρά.
Η ζωή να προσπερνάει
και εμέ να μην κοιτά
και οι άνθρωποι να φεύγουν
μα μην έρχονται κοντά.
Με την τρέλα δεδομένη
κάθομαι στην αγκαλιά
μιας ζωής αδικημενης.
μιας καρδιάς που δεν χτυπά.
Ένας τάφος και το μνήμα
με καλούν σιωπηλά
λες και ξέρουνε το πόσο
η ψυχή μου το ζητά.
Προχωρώ υπνωτισμένη
πάω να 'βρω τη χαρά
μες στου χάρου την αγκάλη
να βρεθώ παντοτινά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
