stixoi.info: Άγριες κραυγές

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Άγριες κραυγές

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Άγριες κραυγές

Απόσπασμα

Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια φώναξε: Εμένα η ψυχή μου
θα σταματήσει να ερωτεύεται όταν πεθάνω.
Η ψυχή μου δεν θα γεράσει ποτέ!
Εκείνο το βράδυ το Μαγιάτικο της Κυριακής σαν γύρισε είδα
πως η ψυχή της είχε ηλικία. Το είδα στο βάδισμα της το σκυφτό,
το είδα στους κυρτωμένους ώμους της σαν να κουβάλαγε τη μάνα Γη
μονάχη της, το είδα στα μάτια της.
Μια στρατιά σύννεφα μαύρα. Δεν έκλαιγε.
Την ρώτησα, τι, ποιος, γιατί; Λόγια μισά μουρμούρισε,
που ακούστηκαν σαν σε χρησμό προφητικό. Κρύωσα απ τη φωνή της.
Λαθεύει η αθωότητα του έρωτα των ονείρων; Δεν λαθεύει.
Μονάχα στις σκιές μουρμούρισε…..
Τις μέρες χωρίς ήλιο, χωρίς το φως του φεγγαριού, κάποιες νυχτιές.
Τότε που έρχονται και χάνονται και εσύ τις κυνηγάς μάταια.
Να τις πιάσεις.
Εγώ δεν ήμουνα σκιά και ο δρόμος μου είχε ανηφοριές, είχε πέτρες.
Με άγγιξε ένα αστέρι, με μέθυσε το φως του και σκόνταψα.
Έχασα εμένα…..και εκείνο χάρηκε που να με ξεγελάσει μπόρεσε.
Έχασα τον βηματισμό μου και ντράπηκα. Μάζεψα τις πέτρες μην τύχει
κανένας και σκοντάψει και πονέσει. Όσο η νύχτα ακροβατούσε
στο δρόμο της για την αυγή, για πρώτη φορά ένιωσα ένα φόβο για κείνη
Είχε αλλάξει. Ήταν απόμακρη. Από όλους μας.
Όταν μπήκα στο δωμάτιο να την ξυπνήσω στο πάτωμα είδα χαρτιά
σκισμένα, ένα μπουκάλι άδειο, ένα ποτήρι σπασμένο,
ένα κερί που ξεψύχαγε φτιάχνοντας σκιές.
Και πλάι στο μαξιλάρι, μια γραφή της.
«Που να κρυφτείς ψυχή μου, να μη σε συναντήσει,
να μην τον συναντήσεις και τον αγγίξει ο πόνος σου και τον πονέσει ».
Τη ρώτησα αν ήταν άρρωστη και μου αποκρίθηκε πως κρύωνε πολύ.
Και πως αν ήξερε πόσο πολύ κρυώνεις όταν γυμνώνεσαι, θα πρόσεχε.
Θέλω να κοιμηθώ. Θέλω να ξαναμπώ στον αμνιακό σάκο.
Εκεί που τίποτα δεν μ άγγιζε. Να ξαναγεννηθώ.
Να βαφτιστώ σε κολυμπήθρα λήθης.
Μόνο έτσι θα νικήσω την παγωνιά του θανάτου που κρυφογελά…..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 20 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven

Palioxaraktiras 02-09-2006 @ 17:44	Φιλεναδααααααααααααααααααα Αν θες σχολια με αιμα γραφε μικροτερα ποιηματα η βαζε το σε συνεχειες Θα σε σχολιασω αυριο γιατι σημερα με τα ουζακια και τις μπυρες δε μπορω να διαβασω την οδυσεια της μαργαριτας Ωχ τωρα το ειδα Ειναι μονο ενα αποσπασμα χαχαχαχαχααχαχαχαα σ αγαπω πολυ
Άθη Λ. 02-09-2006 @ 17:47	Μαργαρίτα, συγκλονιστικό και πολύ δυνατό το απόσπασμα που μας παραθέτεις... το ένιωσα στη ραχοκοκαλιά μου...
ΑΙΟΛΟΣ 02-09-2006 @ 17:54	Θέλω να ξαναμπώ στον αμνιακό σάκο. Εκεί που τίποτα δεν μ άγγιζε. Να ξαναγεννηθώ. Να βαφτιστώ σε κολυμπήθρα λήθης. Μόνο έτσι θα νικήσω την παγωνιά του θανάτου που κρυφογελά….. Μαργαρίτα μας ταξίδεψες πάλι… Στη αναγεννησιακή κολυμπήθρα της λήθης… Και της θύμησης… Καλό βράδυ να έχεις… ::smile.::
Palioxaraktiras 02-09-2006 @ 17:59	Εδω που τα λεμε θα ηταν υπεροχο να πεθαιναμε επιστροφοντας στη μητρα.
seizeTHEday 02-09-2006 @ 17:59	Πάρα πολύ καλό Μαργαρίτα, μπράβο! Καλό σου βράδυ!
vas 02-09-2006 @ 18:25	πάρα πολύ καλό Μαργαρίτα...
Goldy 02-09-2006 @ 18:36	Μαργαρίτα μου... Με πήρε μαζί του... Άψογο! Καλή σου νύχτα... ::smile.::
Aris4 02-09-2006 @ 18:39	' Μαζεψα τις πετρες μην τυχει κανενας και σκονταψει και πονεσει ".... αραγες ποσοι θα σκευτονταν να το κανουν αυτο ? Καλο σου ξημερωμα Μαργαριτα ::yes.::
μπρουχίτα 02-09-2006 @ 22:29	άψογο Μαργαρίτα! μπράβο σου....
ΤΟΞΟΤΗΣ 03-09-2006 @ 00:36	ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ. εγώ έτσι σε έχω πλάσει. «Που να κρυφτείς ψυχή μου, να μη σε συναντήσει, να μην τον συναντήσεις και τον αγγίξει ο πόνος σου και τον πονέσει ». Και μετά λένε ότι οι ποιητές δεν έχουν καρδιά. ΠΑΛΙ ΕΓΡΑΨΕΣ ΑΨΟΓΑ, ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ. ::love.:: ::love.:: ::love.::
ofilia 03-09-2006 @ 01:59	τι ομορφο...Μαργαρίτα...η αναγέννηση ειναι ελπίδα...
ειρήνη 03-09-2006 @ 02:53	θέλω να κοιμηθώ .Θέλω να ξαναμπώ στον αμνιακό σάκο.Εκεί που τίποτα δε μ'άγγιζε.. αγγίζει η γραφή σου Μαργαρίτα.. ::smile.::
horseman 03-09-2006 @ 03:08	"Με άγγιξε ένα αστέρι, με μέθυσε το φως του και σκόνταψα. Έχασα εμένα…..και εκείνο χάρηκε που να με ξεγελάσει μπόρεσε." Καλημέρα Μαργαρίτα... Καλό μας ταξίδι...
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 03-09-2006 @ 03:48	Πες μου βρε Μαργαρίτα τι ώρα κάθεσαι και γράφεις αυτά τα υπέροχα πράγματα να δω μπας και φταίει ο χρόνος που γράφω τα δικά μου τα άνοστα; ::lost.::
AETΟΣ 03-09-2006 @ 05:30	Υπεροχο!!!καλημερα ωρε Μαργαριτα με τα πανεμορφα μαργαριταρια ::smile.:: ::love.::
agrampeli 03-09-2006 @ 07:27	πολύ όμορφο ::smile.::
kapnosa-v-ainigma 03-09-2006 @ 11:47	με νώση και δύναμη! θαυμάσιο Μαργαρίτα μου! ::smile.::
kapnosa-v-ainigma 03-09-2006 @ 11:47	γνώση ήθελα να πω! μου άρεσε και το σχόλιο....απόστασμα!
MASTER 03-09-2006 @ 13:54	"Λαθεύει η αθωότητα του έρωτα των ονείρων; Δεν λαθεύει. Μονάχα στις σκιές μουρμούρισε….." και "Θέλω να ξαναμπώ στον αμνιακό σάκο. Εκεί που τίποτα δεν μ άγγιζε. Να ξαναγεννηθώ. Να βαφτιστώ σε κολυμπήθρα λήθης. Μόνο έτσι θα νικήσω την παγωνιά του θανάτου που κρυφογελά….." Απλώς υπέροχο........σκοτεινό μα και τόσο αποπλανητικό........
deti 02-09-2007 @ 17:59	::scare.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο