| |
| | Τις βουρκωμένες μέρες |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους. | | |
Είχε δίψα το φιλί
είχε και μια ανηφόρα
τη ζωή να σε καλεί
Νά` χεις δυο κρινάκια δώρα.
Είχε δίψα στο στρατί
να την φτάσεις την αγάπη
να σου κάνει μια γιορτή
να` ναι θύμησες γεμάτη.
Φιλί, φιλί το κλέψαμε
αχ! βρε ζωή, θυσία
στα λίγα που γυρέψαμε
που` χαν τη σημασία.
Της μάνας μας το κόρφο
της ερωμένης το φιλί
να` χουμε πάντα πόθο
μια δοξασία με βιολί.
Να παίζει σύριζα στο τοίχο
τις βουρκωμένες μέρες
σαν έλεγες, που ανήκω
και πέρναγες τις ξέρες.
Φιλί, φιλί, δάκρυ πικρό
οι χωρισμοί μας όλοι
ότι ποθήσαμε μικρό,
μικρό ανθάκι, σε περβόλι.
Ένα περιβόλι ειν η ζωή
που` χει κολλιτσίδες, βάτα
το γέλιο μας και προσευχή
στα πέλαγα μια τράτα.
Φιλί, φιλί, για την αγάπη
στο ένα μας σημάδι
μια χαρακιά τα λάθη,
ρόκα, στημόνι, φάδι.
Ένα κέντημα με χρώματα
σαν φεύγανε τα τρένα
και μέναν τα βιώματα
βαθιά που ειν κρυμμένα.
Μια μουτζούρα στο χαρτί
σε ιχνογραφία χρώμα
της αθανασίας η γιορτή,
ένας σταυρός στο χώμα.
3-10-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Αγιοβλασιτης
03-10-2020 @ 17:24 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | aridaios
03-10-2020 @ 18:50 | Ένα κέντημα με χρώματα
σαν φεύγανε τα τρένα
και μέναν τα βιώματα
βαθιά που ειν κρυμμένα. ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
