| |
| | Πενήντα Μοιραία Τετράστιχα (ii) |  | | |
11. Γιατί όχι;
“Γιατί σε μένα;”, σαν ρωτάς, σε ζόρική σου ώρα,
που πάν' σε ξέρα, έσκασε, της βάρκας σου η πρώρα,
η μοίρα σου η παστρικιά, για τίποτα δεν το 'χει,
να πει, ψυχρά, σηκώνοντας τους ώμους της, “γιατί όχι;”...
12. Ποτήρι…
Απ' την αρχή αν ξέραμε, αν είχαμε την πείρα,
μες στα βοτάνια που κερνά, τι πίκρες κρύβει η μοίρα,
σίγουρα, θα ζαρώναμε, στο φόβο βουτηγμένοι,
κι απ’ το ποτήρι της ζωής, θα πίναμε σκιαγμένοι…
13. Ρήμι…
Μα, τι θαρρείς, απέναντι στη ζήση μας, πως βάζει,
η μοίρα μας; Tο θάνατο;… Άλλο να σε τρομάζει…
Από στιγμή, που τήνε λες, ανάθεμα, κατάρα,
πιο αργητό ξεψύχισμα, το ρήμι κι η μαδάρα…
14. Χρονικά…
Κάποτε σαν φυλλομετρώ, της ζήσης χρονικά μου,
λέω, "να μην είχε συμβεί, στα χρόνια τα δικά μου",
για γεγονότα θλιβερά… Μα, μοίρα δεν ορίζω,
κι ό,τι μου μένει, τελικά, στην πίκρα, να ψελλίζω.
15. Κουμάντο…
Που καλοζείς, τι πέτεσαι, λες και το ‘χες σχεδιάσει;
Της ζήσης σου, τα πέλαγα, ζημιές έχουν χορτάσει...
Σέβας δείξε στη μοίρα σου, που δίνει σου αβάντα,
ποτέ δεν είχες του κακού ή του καλού κουμάντα...
16. Σκαλίσματα…
Όσα, η μοίρα σκάλισε, στην πλάκα μας, σημάδια,
με το κοντύλι, απαρχής, δε σβήνουν τα ρημάδια...
Ό,τ' έγραψε για όλεθρο ή καρπεριά θα γένει,
με θρήνους και με πείσματα, σε πειρασιά δεν μπαίνει.
17. Στράτες…
Αφού, μαθές, θα σβήσουμε, αχρήζει μας σε κάτι,
με μόχθο που διαβαίνουμε, μάταιο μονοπάτι;
Μ’ αφού, αδειά, η μοίρα μας, για συβουλές δεν έχει,
ποιο τ' όφελος, αν το μυαλό, τη στράτα δεν προσέχει;
18. Προίκα…
Κανείς, δε σήκωσε, ποτές, της μοίρας του μπερντέδες,
μήτε της πήρε μυστικά, ρογιάζοντας χαφιέδες…
Το πως θα γένει, σκέφτουμαι, όμως, λύση, δεν βρήκα,
αλί μου, και το πρόβλημα, σ' άλλους θ' αφήσω προίκα...
19. Δέντρο…
Η μοίρα έρχεται, συχνά, ψάχνοντας για το κέντρο...
Σαν δεν το βρίσκει, για να μην, φύγει με άδεια χέρια,
σέρνει όσα απάνω της, βαστά πικρά μαχαίρια,
και χαρακώνει, στα τυφλά, της ζήση μας το δέντρο…
20. Άλλος…
Η μοίρα, πάντοτες, χτυπά, χωρίς ελεημοσύνη,
κι είν' ο σκοπός της φανερός και σκοτεινός, συνάμα,
μα ποιος ο λόγος, πέστε μου, να ψάχνω ένα θάμα;
Θα ήμουν άλλος, τελικά, αν άλλη ήταν κι εκείνη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
13-10-2020 @ 20:38 | Κάποτε σαν φυλλομετρώ, της ζήσης χρονικά μου,
λέω, "να μην είχε συμβεί, στα χρόνια τα δικά μου",
για γεγονότα θλιβερά… Μα, μοίρα δεν ορίζω,
κι ό,τι μου μένει, τελικά, στην πίκρα, να ψελλίζω.
Η μοίρα έρχεται, συχνά, ψάχνοντας για το κέντρο...
Σαν δεν το βρίσκει, για να μην, φύγει με άδεια χέρια,
σέρνει όσα απάνω της, βαστά πικρά μαχαίρια,
και χαρακώνει, στα τυφλά, της ζήση μας το δέντρο…
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | heardline
13-10-2020 @ 21:35 | Καλησπέρα φίλε μου Κώστα!!!
Αχ το ποτήρι σου αυτό, καλύτερα να σπάζει,
έχει νερό ακάθαρτο τις πιο πολλές φορές
και σπάνια πίνεις σ' αυτό-σταγόνες και αν στάζει,
καθάριο απ' τα δύσκολα και απ' τις συμφορές.
Μετά πιστεύω απ' αυτά, πενήντα εν συνόλω,
να βάλεις τόσα, μα καλά, να πάρουμε χαρά,
γιατί αν πάμε έτσι πιά, με το μοιραίο σόλο,
θα είμαστε παντοτινά με άδειο κουμπαρά.
Στη φτώχεια είναι μέσα 'κει και όλα τα μοιραία,
που μας αποθερίζουνε τον τέλειο καρπό,
αυτόν που θρέφει όλους μας, να είμαστε ωραία,
στην ευτυχία άρχοντες, μες στον καλό σκοπό.
Να προίκα που μας σκάρωσε, με πόνους τα συμβάντα,
από τα γεννοφάσκια μας, απύθμενο σακί,
να είμαστε ωτακουστές, σ' αφορισμένη μπάντα
και να πονούν τα ώτα μας, αυτή σαν φωνασκεί.
Συνέχισε να γράφεις τόσο εξαιρετικά!!!!!!!!!!!!!!!
| | aridaios
13-10-2020 @ 21:52 | ::yes.:: ::yes.:: | | Μπόσινας Νίκος
13-10-2020 @ 22:37 | Συμφωνώ με την Λεονόρα! | | -Ειρήνη-
15-10-2020 @ 07:27 | Πανέμορφα και αυτά τα τετράστιχα, διαφορετικά από τα προηγούμενα, πιο στοχαστικά... πιο πολύ το 11, στάση ζωής που δύσκολα την αποδέχεται κάποιος, το 12, που μου θύμισε ένα παραμύθι που είχα ακούσει μικρή, το 13 με το οποίο συμφωνώ και το 20, η κατακλείδα του... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
