Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κλείδωσα τον χρόνο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κλείδωσα τον χρόνο
 Από τις διαδρομές της Ψυχής μου...
 
Είναι οι φουσκοθαλασσιές που με παρέσυραν...
Τα κύματα που προσπαθούσαν να αγγίξουν τον ήλιο για να με πνίξουν...
Σηκώνονταν τόσο ψηλά που κρύβαν τις ηλιαχτίδες...
Δίπλωναν γύρω απα το Κορμι μου...
Πάγωναν τα πάντα ως κι οι σκέψεις...
Ο προορισμός αφέθηκε στην μανία του αφανισμού...
Ο βυθός θόλωνε τα μάτια...
χανόμουν στο πέρασμά σας...
Βρεγμένο το Κορμι μου άφηνε τις στάλες στις ρίζες σας...
Η αλμύρα τους ξέφτιζαν ακόμη περισσότερο το χαμόγελο σας...
Τα μάτια ανακατεμένες λίμνες, που χάνονταν στον χάρτη...
Τα χέρια παγωμένα κι άκαμπτα...

Κλείδωσα τον χρόνο πίσω μου...
Αλυσόδεσα το παλιό μπαούλο με της ανάσες σας...
Φοβόμουν μην σπάσουν οι Κρίκοι απ' την παγωνιά σας...
Έδεσα και το τελευταίο ατσάλι που χα στα χέρια μου...
Το κάρφωσα δυνατά στα διάτρητα πλευρά του...
Μια τελευταία ματιά κι ένα δάκρυ...
Δάκρυ που γλίστρησε στο κέντρο της ψυχής...
Κι αυτή ζωντάνεψε κι αγκάλιασε την λευτεριά της φτερουγίζοντας...
Ένα σύννεφο σκόνης σκοτείνιασε τον ουρανό...
Ήταν οι στάχτες που χτίζαν την φωνή σας χθες...
Κι ο θάνατός κομμάτιαζε τον λιγοστό σας χρόνο...
Μια τελευταία μάτια κι ένα κι ένα δάκρυ...
Στον χρόνο που κλείδωσα πίσω μου...

Στέλιος Κ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
Ζήνωνας
03-09-2006 @ 10:59
Δεν χρείαζεται πάντοτε να "κλειδώνουμε το χρόνο", γιατί αυτές οι στιγμές που ζήσαμε μας κάνουνε πιο δυνατούς για το μέλλον.

Πολύ ωραίο όμως.
~ Εφυγα ~
03-09-2006 @ 11:03
Μπορούμε να ζούμε χωρίς κλειδαριές;;;;;
Εκεί είναι η μαγκιά.....
Ωραιότατο Στέλιο όπως πάντα.....
Άθη Λ.
03-09-2006 @ 11:05
δεν κλείδωσες το χρόνο Στέλιο... απλά οδήγησες στην έξοδο κάποιες σκέψεις, κάποιες στιγμές, και έκλεισες την πόρτα... λογικό στην τελευταία ματιά που τις έριξες να τρέξει ένα δάκρυ... έπρεπε να τις πεις άλλωστε ένα τελευταίο Αντίο.... ::rol.::
maninoula
03-09-2006 @ 11:20
καλα τωρα παγωσα μ'αυτο που εγραψες εισαι φοβερος και συμφωνω και με τους αλλους ::up.:: ::yes.::
MARGARITA
03-09-2006 @ 12:23
Tο μέλλον αβέβαιο, το τώρα παρόν, το χθες η ζωή μας. Όμορφη μες την ασχήμια της και άσχημη μες την ομορφιά της, δική μας, κατάδικη μας καταδίκη Κένταυρε ::smile.::
justawoman
03-09-2006 @ 13:26
ο πανδαμάτωρ χρόνος!
ο μόνος θεός
ο μέγας πλοηγός

ο μόνος που μας ανήκει
ο μόνος που χάνουμε
ο μόνος παρηγορητής

ο χρόνος δεν κλειδώνεται, αλλά η ομορφιά της ποίησης τον βάζει και στα μπαούλα!
εύγε!


horseman
04-09-2006 @ 01:34
Να είστε καλά για τα ωραία σας λόγια...

Καλή μας εβδομάδα...
Δήμητρα
04-09-2006 @ 02:03
Πάρα μα πάρα πολύ δυνατοί στίχοι...
Καλημέρα!
Αγνή
04-09-2006 @ 03:08
Η συμπεριφορά σου και τα γραφόμενά σου
παραπέμπουν στο ότι είσαι ο Κόκκινος
ή κάποιος ακόμα τέτοιου είδους.
Προσωπικά σε λυπάμαι..
AETΟΣ
04-09-2006 @ 03:46
Πολυ ωραιο!!!καλημερα ::smile.::
agrampeli
04-09-2006 @ 05:48
::smile.:: ::smile.::
horseman
04-09-2006 @ 09:03
Αγνή
Είχα την επιλογή να διαγράψω το μήνυμά σου,μα δεν λειτουργώ "φασιστικά" απλά υπάρχουν και όρια...
Τους "κόκκινους" και τους" μπλέ" ... ίσως η φαντασία σου έχει ανάγκη να τους πλάθει και δυστυχώς σε καταδιώκουν...
Υπάρχουν άτομα σε αυτόν τον χώρο που με γνωρίζουν προσωπικά και μέσα στο διαδίκτυο μα και στην έξω ζωή...
Εύχομαι να βρείς τις ισορροπίες σου...
Να είσαι πάντα καλά...

Την κατανόησή σας...

Δήμητρα,fanis,agrampeli την καλησπέρα μου...





Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο