| |
Αυτό το καλοκαίρι (της απουσίας σου…), εγώ σε είχα διαρκώς μέσα στην καρδιά μου.
Κι έκανα άσκοπες περιηγήσεις έχοντας για πλοηγό έναν ανεμοδείχτη…
Εμείς, που φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι, φανήκαμε τόσο φοβερά εγωιστές
που αρνηθήκαμε να αναγνωρίσουμε τη γνώμη του άλλου !
Εγκλωβιστήκαμε σε ένα άσπρο, δύσβατο μονοπάτι και αντιμετωπίσαμε
τις ίδιες μας τις πράξεις με ανομολόγητες σκέψεις !
Όταν το συνειδητοποιήσαμε, ο χρόνος είχε σταματήσει
κάτω από την ψυχρή νωχέλεια της θάλασσας…
Μπορεί όμως να έρθει κάποτε μια μέρα που θα αρχίσουμε πάλι απ΄ την αρχή,
όχι για να αναζητήσουμε τη φιλοσοφική λίθο αλλά για το μεγαλείο της αγάπης μας...
Ίσως τότε η ατμόσφαιρα να ξαναγίνει ανάρια και να βαδίζουμε οι δυο μας
στο δρόμο αγκαλιά, κάτω από το φως των αστεριών.
Και με μια γαλήνη που θα φτάνει σε μάκρος ως τον ασημένιο Σαρωνικό…
Άμποτες…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
