| |
21. Κούπα…
Κι αν όλη μέρα έστρωνες, σοφρά που σου ταιριάζει,
κι έφτασε, στο σουρούπωμα, στην ποθητή σου ώρα,
τ' αγέρα, κάποιο φύσημα, να σου σφυρίξει: "Τώρα!",
η μοίρα κούπα σε κερνά, με καύκαλο που μοιάζει…
22. Κέρασμα…
Δώδεκα πήχες πέτσωμα, κι ένα πλοκάδι φλέβες,
που πήρες απ' τη μοίρα σου, πρέπει να τα φροντίζεις,
μα πιότερο, της έγνοιας σου, αζίνα, που ξενίζεις...
Κι αυτή δικό της κέρασμα, που δεν σηκώνει χλεύες…
23. Πιοτήδες…
Μας έφερ' απ' το πουθενά, της μοίρας μπάλιο άτι,
εδώ, που το γευτήκαμε, αγάπης το ροσόλι,
κι αν είναι το γραμμένο μας, ν' αφανιστούμε όλοι,
μόν' οι πιοτήδες, των θεών θα βρουν το μονοπάτι...
24. Δεν αρκεί…
Στα μάτια σου εικόνες της, τα λόγια της στ' αυτί σου...,
και στο κορμί που φλέγεται, ρίγη απ’ τη χαδιά της...
Μέσα στα φυλλοκάρδια σου, σφυγμοί απ' την καρδιά της...
Να σας χωρίσει, δεν αρκεί, η μοίρα η σκυφτή σου...
25. Αντάμα…
Καταραμένη σκέψη μου, που με κερνάς τον πόνο,
κάθε φορά που φέρνεις μου, μορφή αγαπημένη…
Κι ανάθεμά σε, μοίρα μου, μοσκιά που 'ν' ανθισμένη,
να δίνεις με τ' αγκάθια της, κι όχι με ρόδα μόνο.
26. Νισάφι…
Ζουρνάδες παίζει η ζωή κι εμείς χοροπηδάμε,
ραγιάδες της περίστασης, ζαβοί στραβής μας μοίρας,
κι αν σηκωθεί μες στο χορό, αχός κραυγής μας στείρας,
ειν' για να πει "Νισάφι, μια ανάσα σου ζητάμε"...
27. Πικρή παρηγοριά…
Πασχίζω, απ ‘τη μοίρα μου, με χίλια-δυο τσαλίμια,
να ξενομίσω, αλλ' αυτή, στοιχειό είναι πιτήδειο...
Της γονικής της κλήρα μου, μπορεί να 'ναι μερίδιο…
Θα πεις: "Πικρή παρηγοριά, σαν κείτεσαι συντρίμμια"...
28. Καλάμια…
Στου ριζικού τα καπηλειά, γουρλήδες συνηθάνε,
στο φάστο μέσα να βουτάν, και να μεθοκοπάνε…
Μα τα καλάμια, η μοίρα, π’ απ’ τα ψηλά κοιτάνε,
ψάθες, τα σιάχνει, τελικά, που πόδια τις πατάνε.
29. Πηλός…
Την μοίρα μου, που 'ναι ζαβή, σαν βλέπω και σιμώνει,
μια λιανοθέρμη με περνά, το στόμα μου στεγνώνει...
Τη λάσπη, που 'μαι, πλαστουργός θ' αρχίσει να ζυμώνει,
κι η τύχη είν' το πόδι του, που τον τροχό τσιτώνει...
30. Ρόλοι…
Στη ζήσης μας το θέατρο, σενάρια η μοίρα γράφει,
κι ο χρόνος στήνει σκηνικά, με παραγιό τον τόπο.
Μα, στη σκηνή, το ρόλο μας, εμείς θα βρούμε τρόπο,
στρωτά να τον διαλέξουμε, μέσ' από το σινάφι…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
