| |
Μας ρωτάει το φεγγάρι
Τ’ ασημένιο το φεγγάρι βλέπει συνεχώς τη γη
και την βλέπει να δακρύζει που ‘χει μια βαθειά πληγή.
Και την βλέπει το φεγγάρι και ρωτά κι’ αυτό να μάθει
γιατ’ υπάρχει τόσος πόνος τόση πίκρα τόσα πάθη.
Και κοιτάζει λυπημένο και ρωτάει και τ’ αστέρια
γιατ’ υπάρχουνε στη γη μας τόσα ματωμένα χέρια.
Γιατ’ υπάρχουνε πολέμοι γιατ’ υπάρχ’ η αδικία
κι’ άνθισε σ’ όλη τη γη μας μον’ ο πόνος κι’ κακία.
Ποιος εσκόρπισε τη λύπη και μας πήρε τη χαρά
τι να φταίει κι’ο πλανήτης γέμισε διαφθορά;
Και απάντησ’ έν’ αστέρι γιατ’ υπάρχει η κακία
γιατ’ υπάρχει τόσος πόνος και ανθίζ’ η αδικία.
Είπε όλα πως τα φταίει των `` σοφών ΄΄ η απληστία.
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
18-10-2020
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
