| |
Θυμάσαι που
το γέλιο σου σκαρφάλωνε στα δέντρα, κρυστάλλωνε και δεν έσβηνε;
(Σαν πυρετός μιας δραστηριότητας που χαρακτήριζε όλη σου τη ζωή;)...
Θυμάσαι που
περπατούσαμε μαζί γιαλό γιαλό, χαρούμενοι από μια (παροδική) χαρά;
(Με τις καρδιές μας ανυπόμονες κι αθώες;)...
Θυμάσαι που
κοιμόσουν με γαλάζια βλέφαρα στο κρεβάτι μας ζεσταίνοντας το σεντόνι του;
(Κι όταν σβήναμε το κερί από το κηροπήγιο, η κάμαρή μας φωτιζόταν ξαφνικά
από ένα παράξενο φως, άσπρο και ψυχρό;)...
Θυμάσαι που
σωπαίναμε τρυφερά και ανεξίκακα σαν άλογα μικρά παιδιά;
(Με το χαμόγελο ενός κέρδους στα κρύα χείλη μας;)…
Θυμάσαι που
μου ανέπτυσσες τις ποιητικές σου θεωρίες;
(Ότι ως ποιήτρια, φτάνεις την ποίησή σου σε τέτοια αφαίρεση
ώστε να περιττεύουν οι λέξεις;)...
……………………………………………………………………
Θυμήσου...
Θα μας μαγνητίζει πάντα η λαμπρή προοπτική του χρόνου...
Για τις πελώριες νύχτες που δεν ζήσαμε, γιατί δεν έχουν έρθει ακόμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
