| |
Σαν το μικρό ενοχικό μου παραμύθι σε διαβάζω
διδακτικό και πονηρά αφελές
καθώς τις σκέψεις μου στο μυαλό σου χαράζω
χωρίς να στάζουν δάκρυα ξέρω πως κλαις.
Θα βγούμε πάλι έξω απ' τον κόσμο μας
κι ο κόσμος τους ως λογικός θα βαφτιστεί
σπαταλώντας τη ζωή όπως τον χρόνο μας
σε κάποιους και στων άλλων το γνωστό γιατί,
θα κάνουμε ξανά τη γνώριμη βόλτα μας
σ' επιθυμίες άπιαστες αγνώστων προς συμμόρφωση
κι ύστερα ξεχνώντας πως φτερά ποτέ δεν είχαμε
θα πετάξουμε στον ουρανό για τη συγχώρεση.
Σαν ένα ποίημα σχολικό σε μαθαίνω
σύνθετα για πάντα απλοϊκό
σε απομνημονεύω μα από συναίσθημα ξεμένω
κι είμαι τελεία πριν από ερωτηματικό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
