| |
Θέλεις χαλάσεις για καιρός, θέλεις καλοκαιριασεις.
Για μένα πάντα σκοτεινός θα φέξεις θα βραδιάσεις.
Όσο απ' το φώς σου έλαβα, το χάρισα σε ξένους.
Σ'άναρχους νέους, σ'ορφανά, γέρους δυστυχισμένους.
Σ'όσους κοιτούνε χαμηλά και όσους μονολογούνε.
Στους δικασμενους νικητές, και αυτούς που αγαπούνε.
Και εκείνους που γυριζουνε την πλάτη στο κουράγιο.
Και φέρνουν βόλτες τις νυχτιές, χωρίς να βρουν απάγκιο.
Να δούνε μέρα λαμπερή, να δουν ηλιολουσμένη.
Να ανοιξουνε διάπλατα, τα μάτια οι δακρυσμένοι.
Και να πατήσουν στα κορμιά, τών εθνικοφρωνόντων.
Των άσημων ασφαλητών, και των παλιοανθρώπων.
Να χαμηλώσεις ουρανέ να γίνεις όλος στάχτη.
Και να σκόρπισει η στάχτη σου, να μην την πιάνει μάτι.
Κακή σου μέρα ουρανέ, κακή και εσένα πλάση
Που ξημερώνεις μονάχα, για αυτούς που σε έχουν κάψει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
