| |
Κάποιοι διπλώναν δύο σημαίες και πέντε λάβαρα
φτιάχναν τις άμαξες το μεσημέρι ν’ αναχωρήσουνε
Ήτανε λέει τα όνειρά τους πάντοτε βάρβαρα
Για ποιες ιδέες για ποια οράματα να πολεμήσουνε
Άλλοι στην άκρη της παραλίας φωτιές ανάψανε
στο πέρασμά τους γκρεμίζαν φράχτες, παντού χαλάσματα
πέντε Βαγγέλια κι ένα Κοράνι το βράδυ κάψανε
γιατ’ οι Θεοί τους όπως μας είπαν είν’ αποβράσματα
Δυό-τρεις ακόμα που στάζαν αίμα στα ματοτσίνορα
φωτιές δεν είχαν, έρωτες καίγαν μ’ ένα τους γρύλλισμα,
γιατί η αγάπη φραγμούς δεν έχει ούτε και σύνορα
και το φιλί της βοηθάει λένε στο ματοκύλισμα
Και μεις ανήμποροι, άβουλα πλάσματα, μα και παμπόνηρα
χαζολόγάμε, ψάχνοντας κάτι σαν τον Παράδεισο.
Μα πώς να μπούμε λεν’ οι σοφότεροι, σ’ όμορφα όνειρα
αφου όλα γύρω μας στάχτη γινήκαν και παν΄στην άβυσο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
