| |
| | Λουστράρω νύχτες |  | | |
Λουστράρω νύχτες, στο σκοτάδι να γυαλίζουν
στης ηδονής σου τη κραυγή ακροβατώ,
της άρνησής σου οι καημοί με διϋλίζουν
και στον γκρεμό ενός χαμού, ακροπατώ…..
Μιας νυχτερίδας το φτερούγισμα με παίρνει
μ’ εξακοντίζει στων λυγμών την πυρκαγιά
η άρνησή σου, σε φυγής αγρούς με σπέρνει
πώς να φυτρώσω, με ζιζάνια του …«γεια»
Κι όπως ανοίγομαι στα πέρατα του ανέμου
για ν’ ανιχνεύσω της καρδιάς το ρημαδιό,
σε άγρια θέρετρα, με πας, κάποιου πολέμου,
θανάτου σάρισες με κόβουνε στα δυό……
Λουστράρω νύχτες… και θηλιές κάνω τις λάμψεις
να κρεμαστούνε της φυγής τ’ αερικά
μήπως του έρωτα, φωτιά, μικρή μου ανάψεις!!!!!!!!!!!
Μα όμως πάλι….ένα «ΑΝΤΙΟ» με ….νικά……..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
aridaios
10-11-2020 @ 19:50 | σε άγρια θέρετρα, με πας, κάποιου πολέμου,
θανάτου σάρισες με κόβουνε στα δυό…… ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
