| |
| | At last |  | | | i m back | | |
Ένας μήνας σιωπής
έσπασε σήμερα,
λίγες μέρες πριν τα γενέθλιά μου
κι έτσι έπεσα μεσημέρι να κοιμηθώ,
μ' ένα μικρό κομμάτι γαλήνης αγκαλιά.
Και είδα πως κρυβόμαστε απ' τον κόσμο,
που ήξερε πως χωρίσαμε τους δρόμους μας,
αλλά το φιλί ήταν τόσο ζεστό...
σαν τον πρώτο καιρό
που μετρούσα τους μήνες, τις μέρες,
τις ώρες, τα λεπτά, τα δάκρυα,
που θα έκανα να σε αγγίξω ξανά.
Αν λοιπόν υπάρχει πεπρωμένο,
υπάρχει και υποσυνείδητο
που βγαίνει και καμαρώνει στον ύπνο σου,
σαν γύφτικο σκεπάρνι,
που όταν ξυπνάς γίνεται τσεκούρι
και βάζεις δυνατά τη μουσική Σου
για να μην το ακούς που κόβει την ψυχή Σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | μην αφηνεις αυτο που σε τρωει, να χορτασει...τελικά χόρτασε.... | | | |
|
aridaios
13-11-2020 @ 00:06 | που μετρούσα τους μήνες, τις μέρες,
τις ώρες, τα λεπτά, τα δάκρυα,
που θα έκανα να σε αγγίξω ξανά. ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
