| |
| | Dum spiro, spero |  | | |
Με ανεξίτηλα χρώματα,
Ζωγράφισα το χαμόγελο, πάνω στη μάσκα την πάνινη.
Το χαμόγελο των ματιών,
Γυμνό στα μάτια των περίεργων.
Μα γιατί, χαμογελά, με κάθε τρόπο;
Δεν ράγισε για αυτόν η ζωή η γυάλινη;
Γιατί εμφατικά σπάει τη σιωπή των ψαριών;
Πως μπορεί και βλέπει
Το πέταγμα αποδημητικών ονείρων και δεν θλίβεται;
Τι είναι αυτό που τον κάνει να προχωρά εμπρός
Και τον ήλιο κατάματα να αντικρίζει;
Το μυστικό του πώς θα θελα να ‘ξερα!
Όταν η ζωή, στις μυλόπετρες της πραγματικότητας συντρίβεται,
Αυτός, ζυμώνει νέα ζωή, σαν μικρός θεός.
Άκου καλέ μου φίλε∙ όσο αναπνέω, ελπίζω!
Δεν είμαι εγώ εκείνος, νομίζω,
το ελπιδοφόρο μήνυμα, πρώτος στον κόσμο που θα φέρω:
”Dum spiro, spero”
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Γ.Ι.Χ. | | | |
|
aridaios
14-11-2020 @ 17:21 | Άκου καλέ μου φίλε∙ όσο αναπνέω, ελπίζω! ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
