stixoi.info: κοχύλι

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: κοχύλι

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

κοχύλι

καλημέρα ..

Άγγιξε το κοχύλι που’ χει μέσα σου στοιχειώσει.
Δες τα χρώματά του.
Κυανό κι αλιπόρφυρο από μέσα
μαύρο απ’ έξω.
Άσ’ το να γίνει μέσα σου σιωπή
να θρυμματίσει τη φωνή σου.
Τα χρώματα , λένε, το μπορούν.
Μη μιλάς.
Μοναχά στα χρώματα ν’ αφήσεις
τη σκέψη σου ν’ αγκιστρωθεί.
Είναι δύσκολο πολύ.
Το ξέρεις.
Κανείς δε θα σε βοηθήσει.
Είσαι μονάχος.
Και το μαύρο, πάντα πιο ισχυρό,
στέκεται πάνω σου και σε τραβά.
Η φωνή σου πάλι ακούγεται
στο μαύρο ν’ αφήνει χνάρια αβέβαια και ασαφή
σαν την ουσία σου που ανυπεράσπιστο σε άφησε
να φλέγεσαι και να πονάς.
Και ξανά στα λόγια σου αγκιστρώνεσαι
που μεθυσμένα γράφουν κύκλους μάταιους
σε άγονους ειρμούς
μιας μοναξιάς πέτρινης
και μαύρης.
Πόσα πεταμένα λόγια
Κι ύστερα πάλι τίποτα.

Τα χρώματα είναι εκεί
Μέσα στο κοχύλι.
Σε προσμένουν.
Μάταια.
Είσαι μονάχος
Χαμένος στο μαύρο των άλλων
Τους φτύνεις κατάμουτρα λόγια
μισά κουρασμένα αποκαΐδια
από σκέψεις νοτισμένες.

Όλη η αλήθεια κρύβεται εκεί
Στο κοχύλι.

Κι εσύ διστάζεις.
Μονάχα λιώνεις λέξεις στα κουρασμένα σου δάχτυλα
Κι ο ουρανός ψιχάλες γίνεται εντός σου
Θρυμματισμένη η ομορφιά
του σύμπαντός σου.

Τα χρώματα μες στο κοχύλι σε προσμένουν.

Και συ απ’ έξω
Τα χρώματά σου να σαπίζουν στο κοχύλι
Κι απ’ έξω το μαύρο να ντύνεται με χρώματα φτιαχτά
και να κραυγάζει
με λόγια στόμφου που μυρίζουν σιχασιά..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

MARGARITA 05-09-2006 @ 01:54	Καλημέρα σου Ειρήνη μου....πάρα πολύ...πολύ όμορφο και δυνατό...αγγιξε χορδές ::smile.::
horseman 05-09-2006 @ 02:24	Πάρα πολύ όμορφες σκέψεις... Πολύ Καλό... Ομορφα δεμένο... Την καλημέρα μου...
Δήμητρα 05-09-2006 @ 03:02	''Και ξανά στα λόγια σου αγκιστρώνεσαι που μεθυσμένα γράφουν κύκλους μάταιους σε άγονους ειρμούς μιας μοναξιάς πέτρινης και μαύρης. Πόσα πεταμένα λόγια Κι ύστερα πάλι τίποτα.'' Μιλάς τη γλώσσα της ψυχής μου! Καλημέρα Ειρήνη μου.
ειρήνη 05-09-2006 @ 03:10	και της δικής μου ψυχής Δήμητρα .. καλημέρα ::smile.:: // κένταυρε, Μαργαρίτα πολλά ευχαριστώ
ειρήνη 05-09-2006 @ 05:33	σημαίνει "ο βαμμένος απ' την πορφύρα της θάλασσας" .. στον Όμηρο "άλς" είναι η θάλασσα. ::smile.::
μπρουχίτα 05-09-2006 @ 08:47	πολύ έντονα συναισθήματα μού προκάλεσε το ποίημα σου.. και αυτό μού συμβαίνει σχεδόν πάντα με σένα.. μάλλον επειδή γράφεις αληθινά.. κι αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα, Ειρήνη ::smile.::
psevdonymo 05-09-2006 @ 10:18	Πολύ ωραίο Ειρήνη, να κι ένα χαμόγελο ::smile.::
sailormoon 05-09-2006 @ 10:38	::no.:: ::no.:: ::down.::
TAS 05-09-2006 @ 12:23	Ειρήνη! Τι έγραψες Ειρήνη μου!!!! Στ` αγαπημένα, προς περαιτέρω ανάγνωση... ::oh.:: ::love.:: ::yes.::
χρήστος 05-09-2006 @ 13:17	καταπληκτικό όπως τα περισσότερα δικά σου Ειρήνη, να είσαι καλά
seizeTHEday 05-09-2006 @ 14:24	"Όλη η αλήθεια κρύβεται εκεί Στο κοχύλι." Καλησπέρα σου!
agrampeli 06-09-2006 @ 05:50	::smile.:: ::smile.:: ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο