Ιστιοπλόος
22-11-2020 @ 18:36 | Σε πήρε και σε σήκωσε, εν' άγιο χεράκι
κι απ' το γκρεμό σε γλίτωσε. Άναψ' ένα κεράκι.
Τώρα μη πας να μου πνιγείς οπίσω σου στο ρέμα,
γιατί θα βγάλω μιά φωνή, ψέμα να πω είν' ψέμα.
Όποιος του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δε πεθαίνει
κι αφού εσύ δε πέθανες, «πνιγμός σε περιμένει».
Και λέω πως δεν πέθανες, αφού μιλάμε τώρα
και στο κρημνό δεν έπεσες, που έλεγες μιά ώρα.
Είν' η ζωή πολλές φορές, κατράμι στη μαυρίλα,
που προκαλεί στο είναι σου, μαύρη ανατριχίλα.
Άλλαξε βρε τη ρότα σου, παγαίνοντας πιο κάτω,
ρέμα να μη σε ασπαστεί, στον πένθιμό του πάτο.
Κι έχω μιά κόρη μορφονιά, να σ' αντιπαρατάξω,
σαν βλέπω σε να έρχεσαι, πριν από 'δώ πετάξω.
Καλό παιδί μου φαίνεσαι, κι αν λίγο του θανάτου,
σαν την ιδείς θεριεύεσαι-δε ξαναπέφτεις κάτου.-
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | |
