| |
Κάποτε ήσουν ασυλλόγιστα γλυκιά…
Κι όταν σε περίμενα να ΄ρθεις, τα βήματά σου ακούγονταν πάνω στο φως που γλιστρούσε σαν θημωνιά και τύλιγε τα μαλλιά σου και το άσπρο σου πρόσωπο…
Όμως, ενώ μακαρίζαμε την όμορφη τύχη μας, το τέλος των ονείρων μας ήταν παράδοξο…
Σήμερα, που είναι μια γκρίζα φθινοπωρινή ημέρα, όπως κάθομαι μέσα στο πελώριο και σιωπηλό σπίτι μας κοιτάζοντας μελαγχολικά τ΄ άδεια παράθυρα, τα συναισθήματά μου είναι ακαθόριστα…
Φυσάει ένας διαβολοαέρας κι ο παραμικρός ήχος που ακούγεται, μοιάζει σαν ένα χρονόμετρο που μετράει κάτι ελκυστικά ενδιαφέρον…
Για να θυμίζει το αστραφτερό πριν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
