| |
Στων ποιητών τα φεγγαρόφωτα περβόλια
εκεί που θρυμματίζονται οι λέξεις στην σιωπή
και πένθιμ' αχνακούγεται μια βιόλα
μονάχος πάλι πέρασα την νύχτα μου εκεί
Λίγο κουβέντιασα με την θλιμμένη πούλια
δυό άστρα έσβησαν σαν δάκρυα που κυλούν,
σαν σκιές πετούσανε τα λίγα νυχτοπούλια
και κάπ' ακούγονταν σαν κάποιοι να θρηνούν
Πήρα στυλό να γράψω δύο λόγια
κι όλη την πίκρα μου ν'αφήσω στο χαρτί,
στων ποιητών τα φεγγαρόφωτα περβόλια
χαρούμενο μην ψάχνεις νά 'βρεις ποιητή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
